Veel van wat Marjoleine de Vos schrijft in haar laatste bundel roept associaties op met de misschien wel meest bekende uitspraak van de Deense filosoof Kierkegaard: Het leven kan alleen achterwaarts worden begrepen, maar moet voorwaarts worden geleefd.
Van Oorschot
Enig gewicht
Column
De laatste weken was ik nogal uithuizig, voldeed wat anderen van mij verwachtten (betwijfelde of ik het wel goed deed) waardoor ik veel uit het oog verloor. Weer thuis hing ik verveeld rond, als een kind op een vrije middag dat niemand te spelen vindt.
Mooie bijdragen over schrijvers van toen (en nu)
Recensie door Ingrid van der Graaf
In de eerste uitgave van De Parelduiker van dit jaar een herdenkingsstuk van Daan Cartens over Inez van Dullemen (1925-1921). In de rubriek ‘De laatste pagina’, schrijft Cartens over Dullemen als de vrouw die wars was ‘van clichés, vooroordelen, vastgeroeste meningen’.
Gestolde vrouwenlevens
Recensie door Helena van Dijk
Debuteren schijnt een vak apart. De kans op afwijzing was altijd al groot, maar werd groter vanwege de toegenomen aanvoer van manuscripten in de coronatijd. Sommige uitgeverijen kondigden om die reden zelfs een manuscriptenstop af.
Oogst week 11 - 2022
Vorige week, op de eerste dag van de Week van de Klassieken, verscheen Gymnasium. Geschiedenis van een eliteschool van Diederik Burgersdijk. Het gymnasium bestaat als onderwijsinstelling al sinds 1876 (en zelfs eigenlijk al sinds 1838).
Niet altijd herkenbaar maar met liefde getekend
Recensie door Els van Swol
Zoals er mensen zijn die de titel noteren van de boeken die ze hebben gelezen, zo noteert schrijfster Nicolien Mizee in opschrijfboekjes de namen van vogels die ze heeft gezien.
Oogst week 8 - 2022
Door Anky Mulders
De ploegscharen van Deik is de nagelaten debuutroman van Scotty Gravenberch (1970-2020). Gravenberch was op de eerste plaats schrijver, meldt zijn broer in de Volkskrant van 9 september 2020 na Gravenberchs overlijden.
Niet de feestjes
Column
Niet de vrolijke feestjes, de picknicks en slaapfestijnen, maar het niet gehoord worden, de afwijzing, onverwachte klappen, is wat ons van kinds afaan vormt. En wat je daar later mee moet: treed je in de voetsporen van je opvoeders of trek je de stekker eruit en ga je jezelf opnieuw in elkaar zetten?
Droomachtige scènes en surrealistische zijpaden
Recensie door Istvan Kops
De manier waarop we waarnemen verschilt per persoon. Maak met zijn tweeën een wandeling door een willekeurige stad en de kans dat je andere dingen ziet dan de ander is bijzonder groot.
Spoorzoeker
Column
De meeste sporen die we achterlaten vergeten we. De weg die je ging, wie je ontmoette, de liefde. Er geen actieve herinnering aan hebben (hier begrijp ik opeens Rutte beter), omdat je gaande was, anders was.
Brieven aan zijn Mieske, een waar revolutionair
Recensie door Els van Swol
Soms komt een boek op het juiste moment. Dat geldt voor Wissel op de toekomst van Soetan Sjahrir (1909-1966), waarbij Soetan geen voornaam is maar een titel. Eerder werd er in 1945 van deze Indonesische nationalist, Indonesische overpeinzingen uitgegeven dat meerdere drukken kende.
De wereld is groter dan onze blik weet te vangen
Recensie door Martenjan Poortinga
Sander Kollaard won in 2020 (mijns inziens terecht) de Libris Literatuur prijs voor zijn roman Uit het leven van een hond. Geboren in 1961 debuteerde hij laat met de verhalenbundel Onmiddellijke terugkeer van uw geliefde, waarna nog een verhalenbundel en een roman verschenen.