Column

Traag en slepend, als de motor van de bevoorrading wagens die met moeite de rotonde naar het dorp nemen, is het leven tot stilstand gekomen. Op de eerste dag luister ik in de vroege  ochtend naar het ontbreken van geluid.

De vrouw die naast me in de rij rolde de mouw van haar shirt op en liet me de tatoeage op haar rechterarm zien, de namen van haar vijf katten.

De ochtend na het Boekenbal douchte ik de resten van een kleurspoeling uit mijn haar. Dacht aan de rode loper die ik op foto’s voorbij had zien komen, de toespraken, het dansen.

Carnaval heeft mij nooit kunnen bekoren. Tijdens zo’n feest komen er allerlei onderbuikgevoelens boven die soms beter verborgen kunnen blijven. Zo werd tijdens het carnaval in Aalst antisemitisme verpakt als immaterieel nationaal cultureel erfgoed.

Reinbert de Leeuw is overleden. Ik zal hem nooit zien dirigeren, voor altijd te laat. Ter compensatie bekijk ik de documentaire waarin hij zich voorbereidt op de Matthäus Passion: De Matthäus Missie.

In Londen werd bij een vrouw een hersentumor verwijderd terwijl ze viool speelde. Ze speelde opdat chirurgen dat deel van haar hersenen, waar precieze bewegingen worden aangestuurd en die op een scherm zichtbaar werden, niet zouden beschadigen.