Column

In Kindertijd vertelt Tove Ditlevsen (1917–1976) over haar kennismaking als kind met de bibliotheek. Ze wil er geen kinderboeken lezen, maar een boek van Victor Hugo. Deze scène roept meteen eigen herinneringen op, ze tuimelen uit een verborgen hoekje in het volle licht.

Dit prille, frisse jaar werd op de vierde dag bezoedeld door bekentenissen van een falen. Minister van Volksgezondheid Hugo de Jonge, die de startdatum voor het vaccineren almaar uitstelde, bekende dat het in Nederland toch eerder had gekund.

Ik ging eropuit die tweede dag na de lockdown, alleen uiteraard. Liep over zandwegen met kuilen volgelopen met regenwater. Zag een torenvalk in de top van een kale boom. Hij spreidde vleugel voor vleugel zijn veren breeduit, pikte erin met zijn snavel, schudde zijn staartveren, koesterde zich in het zonlicht.

Zijn hele schrijvende leven probeerde Karl May (1842 – 1912) twee geheimen te bewaren. Hij verzweeg dat hij als jongeman vanwege kruimeldiefstal en oplichting in de gevangenis was terecht gekomen, en hij loog zijn lezerspubliek voor over de romanpersonages Old Shatterhand en Winnetou.

Herkent u dit? Je bent uitgenodigd voor een groot feest, maar kent alleen de gastvrouw en de hele avond heeft er nog niemand iets tegen je gezegd. Of vrienden hebben gevraagd of je naar hun bruiloft komt, maar in de feestvreugde is iedereen vergeten dat jij de enige bent die geen Turks verstaat.

Zondagnacht was het min vier graden. Ik werd er telkens even wakker van, voelde dan aan mijn neus, die als een thermometer de omgevingstemperatuur opnam, en tjee, wat was die koud.