‘Ik heb een prachtbaan,’ zei de man op het bankje. ‘Eens per maand praat ik met oude mensen over het leven. We zitten om een ronde tafel en er is gratis koffie.’
‘We hadden het over de herfst,’ antwoordde de man op mijn vraag.‘Dat je over een stoepje struikelt, een heup breekt en nooit meer thuis komt, over het verlies van een geliefde, een kind of een partner.
Column
Seizoensverandering
Column
Waar woorden blijven
Column
Zolang ik op slippers blijf lopen en mijn door de zomer gebruinde voeten kan zien, is de zomer nog niet voorbij. Oh ja, en als ik in de vroege ochtend de buurvrouw vanuit haar achtertuin hoor telefoneren, in het Pools.
Zinnen die passen
Column
Ik had het nog niet zo door, maar ik omring me met schrijfsters die verwoorden waarvoor ik geen woorden had. Prettig is dat, zinnen te lezen die je zo vertrouwd voorkomen dat ermee wegloopt.
Expat
Column
Er waren avonden dat R. en ik, vlak voor we gingen slapen, in de hal bij de voordeur stonden en met ons hoofd wat scheef luisterden naar pianomuziek uit het appartement van de Japanse expat.
Loslaten
Column
Op een rommelmarkt heb ik een reusachtig zwart houten Boeddhabeeld gekocht. Het torende zo eenzaam uit boven de babykleertjes en de barbiepoppen, dat ik besloot het mee naar huis te nemen.
Onder de toonbank
Column
Op 1 september 1989 kocht ik de Nederlandse vertaling van Salman Rushdies The Satanic Verses. De datum vind ik terug op het titelblad, de reactie van de boekverkoper – in de kiosk van station Hilversum – is in mijn geheugen gegrift.
Remco Campert
Column
Je wist natuurlijk dat het einde naderde. Daarom nam ik, als om de dood te bezweren, geregeld een boek van hem uit de kast. Zolang ik zijn boeken las, zou ik met hem de dood voorblijven.
In eigen handen
Column
Om de verschijning van Augustus deze week te vieren, nodigde goede vriendin B. mij uit voor een bezoek aan een handlijnkundige. ‘Het wordt geen zweverig gedoe,’ zei ze.
Vlaamse boekenkast
Column
De tomatenplanten voor het raam aan de tuinkant worden ondersteund door een stok en rechtgetrokken door een touw, bovenaan een lat omhoogehouden. Zo blijven ze fier rechtop. Ik wil ook een stok om rechtop te kunnen blijven.
Inspiratie
Column
Paradiso, de zaal is gevuld met opklapstoeltjes. In het voorprogramma zingt een jonge IJslandse zanger in een crèmekleurig pak ingetogen liedjes. We zijn er voor John Grant, op kaartjes van 2020.
Gelukkigheid
Column
Opeens valt het op (voor wie omhoog durft te kijken) dat de vliegtuigstrepen tegen het azuurblauw toenemen. Er blijkt geen andere remedie tegen te bestaan dan een lockdown. Maar goed, als het geluk per easy jetplane te bereiken is, ja, wie wil dat niet.
Recent
27 september 2022
26 september 2022
26 september 2022
23 september 2022
22 september 2022
21 september 2022
Literair Nederland - 10 jaar geleden
28 september 2012
‘We waren weer een gezin, een liefde die de ruimste privésfeer vormde waar ik ooit in vertoefd heb.’
Recensie door Carolien Lohmeijer
Voor sommige boeken moet je even je best doen voordat ze je grijpen. Swamplandia! is zo’n boek.
Swamplandia! De titel alleen al irriteert direct. Vervolgens kost het enige moeite om de taal van Karen Russell te ‘leren’ lezen, moet je je neerleggen bij een veelvuldig gebruik van hoofdletters, en moet je accepteren dat je veel woorden niet kent.