Misschien hebt u dat ook wel, dat u na een zware roman of een ander veeleisend boek even iets lichters wilt lezen, zoals je de dag na een overdadig diner eigenlijk alleen maar trek hebt in een salade.
De dubbelroman is in de letterkunde een werk met een dubbele verhaalstructuur. Dit kan de vorm hebben van een raamvertelling, Max Havelaar bijvoorbeeld, terwijl in andere gevallen twee gelijkwaardige verhaalketens samen worden opgevoerd.
Uit ‘het bewogen leven’ van Aya Zikken zoals haar biograaf Kees Ruys het kenschetst, valt Nederlands-Indië niet weg te denken. Die binding heeft zij gemeen met vele andere belangrijke schrijfsters zoals Hella Haasse, Maria Dermoût en Beb Vuyk.
Jente Jong verloor haar moeder toen zij twee jaar was. Het intieme vreemde gaat over dat verlies en de rouw om haar overleden moeder. Het boek bevat ook fragmenten uit de twee dagboeken van Jongs moeder, die eveneens de titel ‘Het intieme vreemde’ dragen.
Wat een opluchting om eens een misdaadverhaal te mogen lezen zonder schreeuwerige cover of LITERAIRE THRILLER in koeien van letters op de kaft. En wat een heuglijk nieuws: le nouveau Dürrenmatt est arrivé, nadat eerder al De verdenking in het Nederlands verscheen.
Er is een beroemde uitspraak van de 18de-eeuwse Franse natuuronderzoeker Georges-Louis Leclerc, graaf de Buffon: Le style est l’homme même. Aan de stijl herken je de man;
Voor echte mensen moet je niet bij Van Marissing zijn. Haar personages in Parttime astronaut zijn het resultaat van onderzoek naar -in dit geval- de fijne nuances in gezinsrelaties en de momenten waarop man en vrouw uit elkaar groeien.
Karlijn Leenders programmeert jonge schrijvers voor jong publiek
Dit jaar viert Geen Daden Maar Woorden Festival in Rotterdam zijn twintigste verjaardag. Op 14 oktober strijken schrijvers, spoken word-artiesten en muzikanten neer op diverse locaties aan het Deliplein op Katendrecht.
Je zou kunnen zeggen dat de tweede roman van Sanneke van Hassel gaat over ‘boze Nederlanders’, of zoals Sybrand Buma ze onlangs herdoopte ‘gewone Nederlanders’, en een personage dat daar lijnrecht tegenover staat.
‘Wat voor mij gewoon de vaststelling was dat rassen met elkaar onverenigbaar zijn wanneer ze eenzelfde leefomgeving delen, werd door de meesten van mijn tijdgenoten direct beschouwd als een aansporing tot haat en een misdaad tegen de menselijke waardigheid.’
Dat schrijft Jean Raspail in zijn roman De ontscheping (Le Camp des Saints*) uit 1973 waarin de westerse blanke wereld zijn ondergang tegemoet gaat doordat goedbedoelende mensen hun soortgenoten uit ontwikkelingslanden voortdurend willen helpen –
Behalve de titel lijkt alles er uiterlijk op te wijzen dat de peer en ander proza, een dun boekje met veel witruimte, een poëziebundel is. En toch is er nadrukkelijk sprake van proza in de titel, alsof er een statement wordt gemaakt.
Plinius was senator en consul van Rome maar ook advocaat en letterkundige. Hij leefde van ca. 62 tot ca. 113 na Chr. Hij was een ontwikkeld, humaan en rijk man.
Waarom gaf de commissie – Stichting Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek – aan Geert Mak de opdracht om het boekenweekgeschenk 2007 te schrijven? Vermoedelijk vanwege zijn succes met de dikke pil ‘In Europa’. Zou Mak daarom als onderwerp voor zijn boek de Galatabrug, die Europa met Klein-Azië verbindt, gekozen hebben?