Over zijn oudere broer die bij de waffen-SS zat en in 1943 omkwam aan het oostfront, schreef Uwe Timm ruim 15 jaar geleden een autobiografische roman. De opkomst van Hitler en de Tweede Wereldoorlog, een tijd die hij alleen als kind meemaakte, houden hem nog altijd sterk bezig.
Uitgeverij Podium
‘Discussiëren is onmogelijk in dit land’
Recensie door Daan Pieters
De Zuid-Afrikaanse schrijfster Antjie Krog (1952) verwierf naam en faam als dichteres, maar was ook journaliste en bundelde een aantal essays en reportages in drie non-fictieboeken (in het Nederlands vertaald als De kleur van je hart, Een andere tongval en Niets liever dan zwart).
Oogst week 44
Deze week een vertaalde roman uit 1985 van Jane Gardam, poëzie van Karel Wasch, een kerstverhaal zonder woorden van Frank Flöthmann en een roman van de Duitse schrijver Uwe Timm.
Poëzie is haar liefde, ze debuteerde met korte verhalen
Interview door Ingrid van der Graaf
In 2017 debuteerden meer dan honderd Nederlandstalige schrijvers bij een gerenommeerde uitgeverij met een roman, poëzie- of verhalenbundel. Enkelen werden in de landelijke pers besproken of genomineerd voor een literaire prijs.
Kijkje in de keuken van DBC Pierre
Recensie door Geurt Franzen
Naar verluidt belanden er jaarlijks meer dan achthonderd manuscripten op de bureaus van Nederlandse uitgevers. Die, ook al willen de uitgevers je dat wel laten geloven, lang niet allemaal gelezen worden.
Subtiele stijl in verhalen over ontluistering
Recensie door Olivier Rieter
De Zuid-Afrikaanse schrijver S.J. Naudé brak een internationale carrière als advocaat af om een masterstudie creatief schrijven aan de universiteit van Stellenbosch te gaan volgen. Een van de resultaten van die keuze is de verhalenbundel Het vogelalfabet, waarvoor hij de South African Literary Award kreeg.
Getuigenis van een sterven
Michel Faber (1960) is geboren in Nederland maar woont al sinds zijn kindertijd in landen waar Engels de voertaal is: eerst Australië, later Schotland. Sinds eind jaren 90 publiceert hij romans en verhalen, alle geschreven in het Engels.
De tragiek van het alledaagse
Recensie door Carlijn Brouwer
Ze zijn onhandig, wereldvreemd en komen in de meest absurde situaties terecht. Waar de personages uit Kira Wucks verhalenbundel Noodlanding in eerste instantie vooral op de lachspieren werken, komt daarna de mokerslag: het schuurt, het doet pijn wat er hier gebeurt.
Herinneringen aan een afwezige moeder
Recensie door Olivier Rieter
De relatie van moeders met hun zonen; het is een thematiek die schrijvers als Adriaan van Dis, Maarten ’t Hart en Arnon Grunberg recent heeft beziggehouden. Dat leverde heel verschillende resultaten op, maar duidelijk is steeds hoe bepalend de rol van een moeder kan zijn.
Ontbijten met gelei uit kraters van groen
Recensie door Geurt Franzen
Je zal toch per ongeluk in een afgelegen hotel belanden, waar internet en een netwerk voor je mobiele telefoon ontbreken. Een ware nachtmerrie voor de moderne mens. Het overkomt Ariel Panek, de hoofdpersoon in DBC Pierre’s nieuwe roman Ontbijt met de Borgias.
Literaire soap in het Victoriaans Londen van 1875
Recensie door Diana Jonkman
Voor iedereen die wil voorkomen dat de zonovergoten dagen aan strand of zwembad in ledigheid voorbijgaan: neem dit boek mee. Het is meeslepend en het doet je regelmatig vergeten waar je eigenlijk bent: niet in je strandstoel tussen de badgasten, maar in het Victoriaans Londen van 1875, tussen de prostituees en de heren, tussen droom en daad.
Onmiskenbaar Scott Fitzgerald
Recensie door Dominique Rothengatter
In de markante verhalenbundel uit 1926 De rijke jongen van F. Scott Fitzgerald passeren tijdloze thema’s de revue in een taalkundig gezien, soms wat verouderd jasje. Ook is het taalgebruik hier en daar wat koloniaal van toon.
Recent
19 april 2019
17 april 2019
16 april 2019
15 april 2019
Literair Nederland - 10 jaar geleden
22 april 2009
Recensie "'t Manco" - Georges PerecWaarin een handicap tot een bijzondere kracht wordt
door Rein Swart
Dit Franse boek uit 1969, dat veel in zich heeft van een postmoderne roman, is geschreven zonder de letter “e”. Dat genereert op zich al een soort proza dat anders is dan wanneer de schrijver zonder inperking zou schrijven. Perec zegt zelf in een naschrift dat zijn vormdwang voortkwam uit blufpraat, maar dat het vervolgens een stimulans bleek te zijn voor een fris glansrijk proza.