‘Wat gaat er toch om in iemand die klaagt dat hij zich verveelt? Niets lijkt me wenselijker dan in je eentje te zijn, zonder enige vorm van afleiding’. Het is een zin uit De kunst van het nietsdoen van de Japanse monnik Kenkō.
uitgeverij van oorschot
In twee werelden
Recensie door Eric de Rooij
Op het omslag van Schemerland van Berthe Spoelstra slaat een donkere vogel zijn vleugels uit. We zien hem op de rug: de archaeopteryx lythographica, bekend als de Oervogel, en miljoenen jaren geleden uitgestorven.
Tussen overtuiging en onverschilligheid
Recensie door Just Houben
Tussen ‘weten’ en ‘vergeten’ zit ‘ontweten’. Dat is niet hetzelfde als kennis kwijtraken – dat is ‘vergeten’. Het is je bewustzijn er niet meer door laten beïnvloeden. In de gelijknamige roman van Menno van der Veen moet David (‘Daav’) zijn verleden ontweten.
De grandeur van alledaagse gebeurtenissen
Recensie door Just Houben
‘Het hart klopt.’ Henk wordt wakker en dit is zijn eerste gedachte. In zijn nieuwe roman Uit het leven van een hond beschrijft Sander Kollaard de dag van Henk die volgt op deze gedachte.
Oogst week 18 - 2019
door Carolien Lohmeijer
Partizaan Winter is het debuut van de Italiaanse schrijver Giacomo Verri (1978). Het verscheen oorspronkelijk in 2012 en is nu in een vertaling van Lilian Lotichius bij uitgeverij IJzer verschenen.
Twee culturen en een vrouw
Recensie door Thomas van Houwelingen
Het Turkse woord voor vaderland is moederland. Een veelzeggend onderscheid want Turkse gezinnen kennen geen pater maar een mater familias. Vrouwen hadden bovendien, in elk geval in het seculiere Turkije na Atatürk, een bijzonder belangrijke rol.
Stilist van wereldklasse
Recensie door Lodewijk Brunt
Joe Gould is een opmerkelijke figuur in de Bowery, afkomstig van een van de oudste Amerikaanse families, Amerikaanse ‘adel’, maar aan lager wal geraakt. Hij klampt toeristen aan, scharrelt rond in saloons en kroegen, op zoek naar een gratis drankje.
Het raadsel Gijs Thio
Recensie door Hans Vervoort
Gilles van der Loo (1973) schreef de verhalenbundel Hier sneeuwt het nooit (2012) en de roman Het laatste kind, beiden goed ontvangen. Zijn zojuist verschenen roman Het jasje van Luís Martin is geschreven als hommage aan de op 26 februari 2011 plotseling verdwenen oud-barman en wijnhandelaar Gijs Thio, een vriend van de schrijver.
Schilder van de tinten van de menselijke ziel
Recensie door Adri Altink
‘Helaas ben ik alleen in het schrijverschap echt wie ik ben (…) Ik voel mij bijna voortdurend een vreemdeling in dit harde en onvriendelijke leven, en heel vaak hulpeloos’. Die zelfbespiegeling schrijft Konstantin Paustovski (1892-1968) in een brief van 13 december 1946 aan Tanja Jevtejeva, zijn derde vrouw.
Oogst week 25
Door Carolien Lohmeijer
Van de Argentijnse schrijfster Claudia Piñeiro (1960) zijn in Nederland inmiddels een paar boeken verschenen, maar erg bekend is ze hier nog niet. In eigen land zijn haar boeken populair en won ze er diverse prijzen mee.
Mens
Recensie door Lodewijk Brunt
De biografie over uitgever Geert van Oorschot gaat voortvarend van start. Het levensverhaal begint met een vlucht, zomer 1926: God, wat wilde Geert van Oorschot graag weg uit Vlissingen.
Een verwarrende nacht
Voor wie denkt alle verhalen uit de Tweede Wereldoorlog zo ongeveer wel te kennen, is De langste nacht van Otto de Kat de perfecte proef op de som.
Recent
29 mei 2020
28 mei 2020
26 mei 2020
22 mei 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
30 mei 2010
Recensie door: Dominique RothengatterNomade is een pakkend en helder betoog van een waar vertelster.
Aanvankelijk stond ik sceptisch tegenover dit tweede boek van Ayaan Hirsi Ali. Dit daar ze in de media de afgelopen jaren niet altijd even positief geportretteerd is, mede door haar pittige uitlatingen als politicus op het gebied van de islam. Maar tegelijkertijd was ik óók heel nieuwsgierig naar wat Ayaan allemaal te vertellen zou hebben in Nomade.