uitgeverij van oorschot
Oogst week 44 - 2020
In de Franse reeks van Uitgeverij Vleugels verscheen een vierde kleine uitgave van Paul Valéry: De crisis van de geest. Het zijn drie cultuurfilosofische beschouwingen, geschreven kort na de Eerste Wereldoorlog.
Grimlachend op weg naar het einde
Jannetje Koelewijn is schrijfster, maar in de eerste plaats journaliste. En zo schrijft ze ook in haar nieuwe boek Fresia’s voor mevrouw Brak: als objectieve buitenstaander neemt ze waar, stelt vragen maar spreekt niet tegen, geeft geen sturing, uitleg of commentaar, benoemt hoogstens en registreert vooral.
Fraai beschreven schoolgeluk
Jan Siebelink heeft het gedaan, evenals Ferdinand Bordewijk en Theo Thijssen: schrijven over onderwijs. Daarmee hebben ze talloze lezers weten te boeien, niet alleen omdat iedereen die leest onderwijs genoten heeft en er sprake kan zijn van enige herkenning, maar ook omdat hun boeken natuurlijk prachtig geschreven klassiekers zijn.
Oogst week 39 - 2019
Michel Faber, geboren in Den Haag, maar opgegroeid in Australië en nu wonend in Engeland, nam zich na de verschijning van Het boek van wonderlijke nieuwe dingen te stoppen als romancier.
De vreemdeling in huis
Het is een curieus verschijnsel van de laatste decennia dat in de Nederlandse literatuur verhalenbundels steeds minder populair zijn bij lezers, maar dikke romanpillen het juist goed doen. Het omgekeerde zou je verwachten in een tijd waarin alles sneller moet en ook sneller gaat dan vroeger.
Een zorgvuldig gebouwd werk
Jannie Regnerus is een schrijver met een klein, zorgvuldig geschreven en fijn oeuvre, waarvan Het Wolkenpaviljoen de laatste uitgave is. Voorheen verschenen onder meer Het lam, De ent en Nachtschrijver, korte maar grote romans met grote thema’s.
Het leven aanvaarden, ‘dapper en glimlachend - ondanks alles’
Bij Van Oorschot verscheen een herziene uitgave van de Brieven van Rosa Luxemburg, onder de titel Ik voel me in de hele wereld thuis. De eerste uitgave verscheen in 1958;
Zwerven door Amsterdam, de letteren, een mensenleven
Wie verwacht dat in de nieuwe roman van Sipko Melissen (1941) weer gehunkerd zal worden naar onbereikbare mannen of jongens komt deels bedrogen uit. De hunkering is gebleven, maar de mannen zijn verdwenen.
We zijn uilskuikens maar hebben geen enkel idee
‘Wat gaat er toch om in iemand die klaagt dat hij zich verveelt? Niets lijkt me wenselijker dan in je eentje te zijn, zonder enige vorm van afleiding’. Het is een zin uit De kunst van het nietsdoen van de Japanse monnik Kenkō.
In twee werelden
Op het omslag van Schemerland van Berthe Spoelstra slaat een donkere vogel zijn vleugels uit. We zien hem op de rug: de archaeopteryx lythographica, bekend als de Oervogel, en miljoenen jaren geleden uitgestorven.
Tussen overtuiging en onverschilligheid
Tussen ‘weten’ en ‘vergeten’ zit ‘ontweten’. Dat is niet hetzelfde als kennis kwijtraken – dat is ‘vergeten’. Het is je bewustzijn er niet meer door laten beïnvloeden. In de gelijknamige roman van Menno van der Veen moet David (‘Daav’) zijn verleden ontweten.
Recent
24 januari 2011
Webeling schreef een boek met een ziel
Webelings boek De lach en de dood is een van de verschrikkelijkste en tegelijkertijd een van de mooiste boeken die ik ooit gelezen heb. Verschrikkelijk vanwege de wrede en walgelijke gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog die erin verwerkt zijn en mooi vanwege de manier waarop deze gebeurtenissen beschreven zijn.