In de roman Piranesi van Susanna Clarke zegt de ik-figuur op een gegeven moment, ‘Op de Wereld leven alleen Mijzelf en de Ander’. De rest van de mensheid bevindt zich in een andere wereld of is dood.
Els van Swol
De toekomst na de coronacrisis
Recensie door Els van Swol
Het is 4 mei 2020: de geboorte van Josje Silvius dient zich aan. Ze komt ter wereld zonder te huilen, terwijl haar moeder het op een huilen zet. Het was een vreemde tijd, maar voor Josje scheen het, als ze er later op terug kijkt, toe dat ‘de tijd van vóór de Stilte [de coronacrisis, EvS], toen iedereen maar een beetje aanrommelde’ heel wat vreemder was.
De tovenaarsleerling
Recensie door Els van Swol
Het draait in Hier zijn we, Swifts elfde roman, om drie personages: Jack, spreekstalmeester van een variété, Ronnie, illusionist, en diens assistente Evie. Om de beurt blikken zij terug op hun gezamenlijke verleden.
Zwaluwen op de verbindingslijn
Recensie door Els van Swol
Dat Eric de Rooij een veelzijdig schrijver is, blijkt uit zijn debuutroman De wensvader, dat afsluit met een van zijn gedichten, dat eerder werd gepubliceerd in zijn bundel Hongerklop (2018) onder de titel Jouw hartslag in mijn lies.
Vergeten boeken: De nacht der Girondijnen van J. Presser
Deze zomer trekken medewerkers van Literair Nederland een vergeten meesterwerk uit hun boekenkast. Els van Swol vraagt aandacht voor De nacht der Girondijnen uit 1957 van J.
De microkosmos van meneer Kang
Recensie door Els van Swol
‘Het gebeurde allemaal op een en hetzelfde moment, haast exact gelijk’. Deze eerste zin uit Het huis met de kersenbloesem van Sum-Mi Hwang, zou zomaar in aanmerking kunnen komen voor de mooiste openingszin uit 2020.
Gedetailleerde maar niet al te diepgravende studie
Recensie door Els van Swol
Jaap Goedegebuure, Neerlandicus en biograaf van de schrijver Frans Kellendonk (1951-1990), beweegt zich in zijn détailstudie over de muziek van Kellendonk tussen afstand en vereenzelviging. Hij deelt Kellendonks liefde voor Bob Dylan en nog wel meer: beiden volgden het gymnasium, waren schoolkrantredacteur, studeerden letteren (Kellendonk overigens Engelse taal en letteren) en werden schrijver.
Dwars door alles heen
Recensie door Els van Swol
‘Heks!’, riepen de kinderen Henne Vuur na een personage uit Manon Uphoffs Vallen is als vliegen. Ze was ‘oud, ik vond haar oud. Ze was arm, alleenstaand, had geen baan (…) en koolzwarte haarstrengen tot op haar billen’, zodat vrijwel alle kinderen uit de buurt ‘daar is de heks’ scandeerden.
Van achteren naar voren leven
Recensie door Els van Swol
Soms lees je een zin waarbij je het idee krijgt, dat daarin misschien wel een heel boek, een heel oeuvre besloten ligt. Of, liever: dat je vanuit die ene zin opeens alles meent te begrijpen.
Op weg naar huis met het lichaam van de Dokter
Recensie door Els van Swol
Zoals Albert Camus het verhaal over een vreemdeling vertelde, zo schreef Kamel Daoud in Moussa of de dood van een Arabier vanuit die vreemdeling. Ook het verhaal van de Schotse arts, zendeling en ontdekkingsreiziger David Livingstone (1813-1873) is vaker verteld, meestal vanuit een blank gezichtspunt, nog nooit vanuit het oogpunt van sterven en dood.
Iedereen op hol geslagen
Recensie door Els van Swol
Wranger kun je het je haast niet voorstellen. De Koeridsch-Iraanse dichter en journalist Behrouz Boochani vluchtte in 2013 naar Australië. Op zee werd hij door de Australische kustwacht opgepakt en op Manus vijf jaar lang in de Fox-gevangenis opgesloten, tot deze eind 2017 werd gesloten.
Sneeuw in het werk van Philippe Claudel
Wat is de mooiste winterscene uit de literatuur. De mooiste? Ik zou het niet durven zeggen, want ik ken de literatuur niet uitentreuren. Neem bijvoorbeeld de Russische, daar komen heel wat mooie winterbeelden in voor, maar de scènes die ik op het oog heb, komen uit de boeken van de Franse schrijver Philippe Claudel.
Recent
3 december 2020
30 november 2020
26 november 2020
25 november 2020
24 november 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
08 december 2010
De goede terrorist bestaat
Recensie door Albert Hogeweij
De meeste mensen zullen Albert Camus nog van de middelbare school kennen. Van de roman De pest of De vreemdeling, die in 1942 verscheen, en uiting gaf aan de weerzin om altijd maar in de pas te moeten lopen met de heersende normen en waarden.