Op zaterdagavond word ik gebeld. We zijn niet meer dan vage kennissen, daarom ben ik verrast zijn stem te horen. Vorig jaar mei zagen we elkaar voor het laatst. Hij droeg toen een rood giletje op een English Hatter.
Column
Mr. Thank You
Column
Als je op het platteland tussen Izu en Tokio met de bus mee moet, kun je geen fijnere buschauffeur treffen dan Mr. Thank You. Hij is altijd goedgemutst en belangstellend en vergeet nooit andere weggebruikers te bedanken die op de smalle bergweggetjes aan de kant moeten om zijn bus erlangs te laten – zelfs niet als dat een stel kippen is.
Herinnerde verhalen
Column
Vorig jaar december bracht de post een boekje met drie kerstverhalen. Ik las ze direct, het waren uitzonderlijke verhalen, zonder kerstboodschap. Het ene verhaal, hoewel triest, ook wel grappig. Het andere onhandig en het derde ronduit verdrietig.
Even de doden bijpraten
Column
Het is niet ongewoon om met de doden te praten zoals Lark doet in Andrew Hollerans roman The beauty of men (1996). Lark rijdt over Eighth Avenue en denkt aan de doden in zijn leven: ‘It’s a curious thing about the dead that we keep talking to people even after they die.
Geen internet
Column
Afgelopen weekend stond er een interview met Judith Herzberg in de Volkskrant. Het ging over muizen, schoenen, taart, woorden die goedkoop zijn, zoals ‘vreemd’. Herzberg is op haar achtentachtigste nog steeds een dichter die zoekt, schrijft, aarzelt, niet weet of het wat is.
Russisch leren
Column
Ik ben al geruime tijd bezig met het leren van Russisch, maar ik vertel het tegen niemand, om er niet van verdacht te worden dat ik op wil trekken naar het Rode Plein, om te converseren met het megalomane monster Poetin.
Gewoon doorroken
Column
Op bezoek in het ziekenhuis zag ik een man in verfomfaaide nachtkleding door de ziekenhuisgangen naar de uitgang lopen, een infuus stellage voor zich uitduwend. Buiten liep hij naar een soort bushokje.
Heb l(i)ef
Column
‘Jij hoeft niet te betalen, jij bent een VIP,’ zei gastvrouw Antoinette. ‘Drankjes en hapjes zijn van het huis.’ Ik stapte doorregend en zoals gewoonlijk veel te vroeg de Oranjekerk in de Amsterdamse Pijp binnen.
Woest onrustig
Column
In het oude jaar bezocht ik de cardioloog. Hij vroeg hoe het ging, ik lachte, zei goed. De cardioloog keek op zijn beeldscherm naar een filmpje, mijn hartfilmpje. Hij vroeg om mijn pols.
Culinair
Column
Mijn moeder had een hekel aan koken, zoals ze een hekel had aan alle huishoudelijke klussen die haar afhielden van het werken in haar bloementuin. Ze zette de pannen op het vuur en verdween dan neuriënd naar buiten om haar geliefde rozen te verzorgen.
Meerstemmige verhalen
Column
Wie het ware lezen ontdekt, wordt een graver naar betekenissen, ontdekt werelden van verschil. Wie schrijft, wil weten hoe een verhaal verteld wordt, hoe andere schrijvers het doen, wil gepubliceerd worden.
Duits op z’n Grieks
Column
Rimini zien, en dan verloren raken. Als het licht in Rialto aangaat, blijf ik enkele seconden bewegingloos zitten, overweldigd door zoveel. Wat een prachtige en belangrijke film heeft Ulrich Seidl gemaakt.
Recent
22 maart 2023
21 maart 2023
18 maart 2023
16 maart 2023
16 maart 2023
Literair Nederland - 10 jaar geleden
25 maart 2013
Niet alles is te begrijpen maar mooi is het wel
Recensie door Niels Nijborg
Peter Verhelst wordt in het algemeen beschouwd als een ‘moeilijke’ schrijver. Hij heeft een aantal prijzen voor zijn werk ontvangen en er wordt wel eens gegrapt dat hij meer prijzen heeft dan lezers. Boeken als Tongkat en Zwerm zijn enerzijds bekend vanwege hun ondoordringbaarheid en anderzijds vanwege hun prachtige beelden en gedurfde opzet.