Top 4 uit de leestips en oproep tot insturen lezersleestips!

Uit de leestips die recensenten en lezers van Literair Nederland deze maand publiceerden, kwam een lijstje  naar boven van de 4 beste boeken.

1) De debuutroman Anna, Ode aan een kattenstaart van Ru de Groen kwam op verschillende lijstjes voor en werd onder meer: Een ‘prachtige debuutroman’ genoemd over een eerste liefde en ‘een groot genot’ om te lezen door ‘het spel dat De Groen speelt met woorden’.

 

51cf8a9e0f42f1.49079502-282x4382) Van onze grootmeester, waarvan aanvankelijk gedacht werd dat hij zijn potlood erbij neer zou leggen, Jeroen Brouwers werd zijn nieuwste roman Het hout als volgt geprezen: ‘Beklemmende literatuur doordrenkt van veel zeggende beelden’. Van een ‘mooi geschreven agressieve aanklacht’ tot ‘een parel in het oeuvre van Jeroen Brouwers’.

 

index.php_-282x4433)  Het debuut De vlucht, van de Spaanse schrijver Jesus Carrasco (1972) werd geprezen om zijn pure rauwheid en deed ‘denken aan De geverfde vogel van Jerzy Kosinski’. Het is ‘mooi proza’.

 

 

9200000011366839-282x4434) Het veel geroemde en geprezen boek Oorlog en Terpentijn van Stefan Hertmans bleef ook onder de recensenten van Literair Nederland niet onopgemerkt.

 

 

 

Ook zo genoten van de leestips die de afgelopen twee weken op Literair Nederland verschenen? Of alleen maar gefrustreerd geraakt door alles wat u nog ‘moet’ lezen.

Wellicht hebben we u geïnspireerd en ontstond er ook in uw hoofd een lijstje van titels die beslist met anderen gedeeld moeten worden. Doet u dat dan vooral!

Stuur ons uw tip 3 van boeken die u dit jaar gelezen heeft. Voorzie elk boek van een kleine toelichting van een paar regels. (totaal ca. 350 woorden) en stuur uw bijdrage naar redactie@literairnederland.nl.

 

Recent

21 maart 2023

Alles geschreven...

Literair Nederland - 10 jaar geleden

21 maart 2013

Vers zonder nieuw te zijn

Hier begint het leven, de nieuwste dichtbundel van Ruben van Gogh begint met de Big Bang, de geboorte van ‘Alles’ waaronder

binnen het geheel van ruimte-tijd
gevangen in de nietigheid

van zelfs nog minder dan
een stofje, een stipje

een ietsepietsje
ikje

In de korte tijd dat het er is, wordt het ikje verliefd, boos, is het soms wanhopig, een enkele keer gelukkig, rouwt het als het dierbaren verliest, kijkt het verbaasd om zich heen en is het soms innig tevreden met zichzelf.