Ze springen geruisloos in het gelid, alsof de man, vrouw en zoon erop geoefend hebben. Vanachter de toonbank van de bistro/pizzeria kijken ze mij dankbaar aan, de zoon geeft me het menu.
Waddenblog
Man in rood jack

Eemshaven
Hoe kan het dat ik van de provincie Groningen nog het rijtje ken en niet alleen de plaatsnamen maar ook de landkaart heb onthouden. De groene kleur van boven, geel daaronder en die vreemde punt rechts naar beneden, die eindigt bij Ter Apel.
Emil Nolde

Je hebt tijdens het reizen soms het gevoel dat je ergens dichtbij bent. Niet zozeer in letterlijke zin, een plek of plaats, maar alsof een verwachting die sluimert elk moment kan worden ingelost.
Verrekijker-kijkers

Schlüttsiel-Langeneβ
In de vroege ochtend fiets ik naar Schlüttsiel voor de veerboot naar de Hallig Langeneβ. Ik passeer de Holländerdeich, landinwaarts een gebied met alleen maar rechte lijnen.
Een lorriewagen door het landschap

Ik weet niet wat ik zie. Het lijkt een boomgroep met wat huizen eromheen die in de verte als een schip voor anker is gegaan. En links daarvan een oude treinrails op een dam vol kweldergras die ergens oplost in de zee.
Kunsterzieher

‘Plaats 40, met de voorkant van uw camper in de richting van het pad,’ zegt de man achter de receptie. Alhoewel ik hier te gast ben, klinkt het als een opdracht.
Recent
09 december 2009
Biografische schets van zoon over succesvolle vader
Dat Geert van Istendael (Ukkel, 1947) opkeek naar zijn vader blijkt wel uit de titel van zijn nieuwste boek Gesprekken met mijn dode god. Daar had hij alle reden toe. De Vlaamse August Vanistendael (1917-2003) (de spatie onderscheidt zoon van vader) groeide op onder armoedige omstandigheden en stierf met een eredoctoraat en de titel van Minister van Staat op zijn naam.