De luiaards in de vruchtbare vallei van Albert Cossery is een ideaal boek om te lezen tijdens een pandemie, waarin het leven vertraagd is en veel mensen noodgedwongen een groter deel van hun dagen binnenshuis slijten.
Uitgeverij Jurgen Maas
Oogst week 22 - 2020
De verhalen die we onszelf vertellen is een verzameling essays van Joan Didion (1934) over Californië, New York en de jaren zestig. De keuze maakte Joost de Vries uit haar eerder gepubliceerde werken als Slouching Towards Bethlehem, The White Album en Where I Was From.
Oogst week 47 - 2019
Deze week in de oogst een boek dat een ongewone geschiedenis verbeeldt, van schrijver Behrouz Boochani, de tweede roman van documentairemaakster Coco Schrijber en een nieuwe roman van de Franse schrijver Cristophe Botanski.
Waar kleine dieven groot in zijn
Recensie door Vic Veldheer
De in Cairo geboren schrijver Albert Cossery (1913-2008) schreef een klein oeuvre waarvan Grote dieven, kleine dieven zijn laatste roman is. Het verscheen in 1999 en is nu in het Nederlands vertaald.
Oogst week 12 - 2019
In de oogst van deze week twee dichtbundels en twee vertaalde romans.
Jan-Willem Anker (1978) debuteerde in 2005 met de bundel Inzinkingen. In de daaropvolgende vier jaar verschenen er nog twee dichtbundels.
Een messcherp zelfonderzoek
Recensie door Mathijs van den Berg
Bij de mooie kleine Uitgeverij Jurgen Maas, gespecialiseerd in Arabische letterkunde, kwam de vijfde bundel uit van de Palestijnse dichteres Fatena Al-Ghorra, die haar geboortegrond ontvluchtte en nu in Antwerpen woont.
Revolutie en taalrijkdom
Recensie door Martenjan Poortinga
Uitgeverij Jurgen Maas heeft een Turkse klassieker op een prachtige manier vormgegeven en uitgebracht: het politieke Epos van sjeik Bedreddin. Nâzim Hikmet, die de eerste moderne Turkse schrijver wordt genoemd, leefde van 1902 tot 1963.
Van kwaad tot erger in originele beeldspraak
Recensie door Hettie Marzak
Toen Rodaan Al Khalidi uit zijn geboorteland Irak vluchtte en uiteindelijk in Nederland terecht kwam, leerde hij zichzelf de Nederlandse taal en begon te schrijven: in 2002 verscheen zijn eerste werk, een bundeling van zijn columns.
Onbezorgde zwerftochten door het Istanbul van toen
Recensie door Lodewijk Brunt
C. werd op straat gepasseerd door een vrouw die hem bits aankeek. Hij loopt haar achterna.
De lantaarnpalen in de straat waren aan. Onder de rij bomen was het desondanks schemerig.
De strijd om het bestaan in koloniaal Marokko
Recensie door Reinier van Houwelingen
‘Ik kan niet met een kristallen pen schrijven. Voor mij is schrijven een protest, geen parade’ (Mohamed Choukri).
Het verhaal achter het ontstaan van het autobiografische debuut van de Marokkaanse schrijver Choukri is opmerkelijk genoeg om er even bij stil te staan.
Recht op drie orgasmen en zes keer hoofdpijn
Recensie door Adri Altink
‘Misschien wel het moeilijkste van vertellen over het leven in het AZC is om de tijd te laten bewegen’.
Met die zin begint hoofdstuk 58 van Hoe ik talent voor het leven kreeg, een schrijnend, maar ook wonderlijk relaas van een verblijf van negen jaar in een Nederlands asielzoekerscentrum.
Marokkaanse portretten
Recensie door Rob van Dam
Is dit een roman? Dat staat weliswaar nadrukkelijk op de omslag vermeld, maar het boek laat zich moeiteloos lezen als een reeks losse schetsen. De inhoudsopgave oogt als de opsomming van een reeks verhalen.
Recent
22 september 2020
21 september 2020
21 september 2020
20 september 2020
18 september 2020
17 september 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
23 september 2010
Recensie door: Carolien LohmeijerRecensie door Carolien Lohmeijer
In de boekhandel ligt de verhalenbundel Tien in de etalages met een sticker erop: Boeken om cadeau te doen.
Dat is een goede typering voor Tien. Als je het gelezen hebt, wil je het delen en erover praten. In Tien vertelt Andrej Longo tien verhalen aan de hand van de tien geboden. De verhalen spelen allemaal in Napels, en gaan over de greep van de camorra op het leven van zowel de criminele als de gewone Napolitaan.