De exodus van Hendrik Peter Scholte naar Pella is het vervolg op een eerder in 2018 verschenen boek van Michiel van Diggelen getiteld De exodus van Hendrik Peter Scholte.
Uitgeverij IJzer
Oogst week 49 - 2022
Voorin in het boek Veen, dras, moeras heeft Annie Proulx de volgende opdracht opgenomen:
‘Dit bescheiden boek is opgedragen aan de inwoners van Ecuador, die ervoor zorgden dat hun land als eerste ter wereld rechten voor natuurlijke ecosystemen in de grond- wet heeft opgenomen.
Oogst week 48 - 2022
Myrte Leffring (1973) is dichter, hoofdredacteur van poëzietijdschrift Awater en geeft schrijfcursussen poëzie. Van haar hand verschenen gedichten in diverse tijdschriften en zij treedt op festivals en andere podia op met het lezen van haar werk, al of niet begeleid door een pianist.
Deze recalcitrante vertelstem is ongelooflijk bevredigend en verfrissend
Recensie door Thibault Coigniez
Meta is haar naam van Michael Tedja (1971) is niet de enige roman over een personage dat zijn moeder verliest en waarvan de vader al lang geleden het gezin heeft verlaten.
Wat dit boek doet
Column
Ik verlang wel eens naar het spreekwoordelijke pakje sigaretten halen. De straat uitlopen, ergens een zolderkamer betrekken. Dagen van enkel waarnemen, verwonderen over de dingen, dat noteren. Wie droomt daar soms niet van, alles achter te laten?
Een boek waar niemand ongevoelig voor kan blijven
Recensie door Hans Vervoort
Schrijfster Neel Doff (1858-1942) werd geboren in een dorp bij Roermond maar groeide als derde kind in een gezin van negen kinderen, op in de 19e-eeuwse armoede-straatjes in het centrum van Amsterdam.
De dialoog als romanskelet
Recensie door Lydia Fris
De schrijver Giorgio Montefoschi is een van de meest gerespecteerde hedendaagse Italiaanse schrijvers. Zijn werk La casa del padre won in 1994 de Stregaprijs, de meest prestigieuze Italiaanse literatuurprijs.
Ideeënroman over de overgave aan het kunstenaarschap
Recensie door Herbert Mouwen
De belangstelling voor het werk van de Oostenrijkse schrijver Thomas Bernhard (1931-1981) blijft onverminderd groot. Zijn romans worden door literaire fijnproevers nog steeds gelezen en zijn toneelstukken worden met enige regelmaat op de planken gebracht.
Een bosbouwer en zijn drie zonen
Recensie door Herbert Mouwen
Beeldend kunstenaar en schrijver Max Niematz, wordt door een kleine groep liefhebbers van zijn werk nauwlettend gevolgd en hoog gewaardeerd. Sinds 1987 heeft Niematz drie dichtbundels, een verhalenbundel en zeven romans gepubliceerd.
De Jules Deelder van het proza
Recensie door Daan Lameijer
‘Oh wat fijn, oh wat fijn, om een bille-balle-bakker te zijn!’ aldus een iconisch filmduo dat onder de rook van Rotterdam het levenslicht zag. In Bassie & Adriaan en de Plaaggeest zijn de clown en acrobaat hun circus kwijt en moeten ze allerlei baantjes uitproberen om toch de kost te verdienen.
Krachtig betoog over scheppings- en bestaansvoorwaarden van kunst
Recensie door Irene Roemer
Is het concept ‘banaan, met ducttape bevestigd aan de witte muur’ kunst. Is in dit geval de naam van de kunstenaar – Maurizio Cattelan – daarbij van doorslaggevend belang, de specifieke banaan en haar unieke ‘aura’ of het feit dat het idee voor 120.000 dollar werd verkocht?
Typische Bernhardroman waar geen normaal mens in voorkomt
Recensie door Albert Hogeweij
Dertig jaar na zijn dood krijgt de Oostenrijkse toneel- en prozaschrijver Thomas Bernhard (1931-1989) het nog steeds voor elkaar dat Duitstalige kwaliteitskranten er met liefde het zoveelste herdenkingsartikel aan besteden.