In de roman Machines zoals ik wordt de 32-jarige Charlie, speculant in aandelen (wat hem niet goed afgaat), verliefd op de tien jaar jongere Miranda, zijn bovenbuurvrouw. Charlie vermoedt dat Miranda iets uit haar leven voor hem achter houdt, wat zijn relatie met haar alleen maar beïnvloedt.
Uitgeverij De Harmonie
Oogst week 17 - 2019
door Carolien Lohmeijer
Deze week uit elk boek een klein citaat. Te beginnen bij Het beroep van mijn vader, de nieuwe roman van de Franse journalist en schrijver Sorj Chalandon (Tunis, 1952).
Van het toneel verdwenen
Recensie door Anky Mulders
De eerste scène van de toneeltekst Aquarium van Nathan Vecht begint met een man, Walter, en een vrouw, Birgit, die een gesprek voeren bij de verhuisdozen in hun nieuwe huis.
Oogst week 6
In de Oogst van deze week twee poëziebundels, een debuutvertaling van een roman uit het Engels en een boek dat niet geschreven zou zijn als Donald Trump in 2016 niet tot president gekozen was.
Een knap romandebuut
Recensie door Martin Lok
Nina Roos (1981) tekent en schrijft poëzie en verhalen. Recent verscheen haar eerste roman, Drie dagen, waarin ze drie dagen lang drie mensen volgt: Vincent, de directeur van Vochtwerking Compleet, zijn vrouw Isabeau en zijn broer Mart.
Gruwelijk verhaal in het Wenen van na de oorlog
Recensie door Vera ter Beest
Wenen, 1952. De oorlog is voorbij, maar aan de Gürtel wonen twee jongens als gevangenen in eigen huis. Van hun vader mogen ze niet naar buiten, de deur opendoen of de telefoon opnemen.
Een keuze voor het leven
Recensie door Adri Altink
Na vijf pagina’s staat er: ‘Zij had de bevoegdheid een kind bij een harteloze ouder weg te halen en dat deed ze soms ook. Maar om zichzelf bij een harteloze man weg te halen?
‘doods aandoende buitenwijken, vervuilde berichten en tegenstrijdige geruchten,'
Recensie door Joost van der Vleuten
Al het teloorgegane
Hans Tentije’s montere melancholie in Gissingen, gebeurtenissen
Hans Tentije publiceert al 40 jaar poëzie. In die tijd evolueerde zijn thematiek van ontgoocheling (omdat de jaren zestig voorbij gingen) in montere melancholie (want alles gaat voorbij, maar herinneringen blijven).
Dr. Sigmund helpt therapeuten
Recensie door Teunis Bunt
DSM is de afkorting van Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Het is een handboek waarin je kunt opzoeken welke symptomen bij welk ziektebeeld horen en ook hoeveel symptomen bij iemand aanwezig moeten zijn voordat hij voldoet als lijder aan een bepaalde ziekte van de geest.
Trans-Atlantisch - Colum McCann
Recensie door Jaap M. Jansen
Alles valt en staat met het perspectief
Recensie door Jaap Jansen
Het bijpersonage is niet zelden uitermate intrigerend. De ietwat onhandige dichter Pierre Gringoire in Victor Hugo’s Notre Dame de Paris is minstens zo interessant als de gebochelde klokkenluider, in The Secret History van Donna Tartt heeft de hoofdpersoon Richard in vergelijking tot zijn klasgenoten de belangwekkendheid van een stoeptegel, en wat te denken van de – als een wat sullig bijpersonage gepresenteerde – schilder Basil Hallward in Oscar Wilde’s The Picture of Dorian Gray?
Sterk wisselend niveau in nieuwe verhalenbundel
Recensie door Adri Altink
Het nieuwe boek van Dirk Ayelt Kooiman, Het geheim van Carmen, bevat drie korte verhalen. Qua thematiek is er een verband. Ze gaan alle drie over schuld, schaamte en verraad.
Kleerscheuren
‘Literatuur veroorzaakt kleerscheuren’, zei Herm Pol een paar weken geleden tijdens de bespreking van een boek van Amélie Nothomb bij De Avonden. Een korte, krachtige én poëtische beschrijving van wat literatuur zou moeten doen en het geeft heel precies aan wat een van de problemen is van De aarde, de aarde, de nieuwste dichtbundel van Elly de Waard: geen enkel gedicht veroorzaakt zelfs maar een miniem scheurtje.
Recent
9 december 2019
6 december 2019
5 december 2019
4 december 2019
3 december 2019
2 december 2019
Literair Nederland - 10 jaar geleden
09 december 2009
Biografische schets van zoon over succesvolle vader
Recensie door Machiel Jansen
Dat Geert van Istendael (Ukkel, 1947) opkeek naar zijn vader blijkt wel uit de titel van zijn nieuwste boek Gesprekken met mijn dode god. Daar had hij alle reden toe. De Vlaamse August Vanistendael (1917-2003) (de spatie onderscheidt zoon van vader) groeide op onder armoedige omstandigheden en stierf met een eredoctoraat en de titel van Minister van Staat op zijn naam.