Uitgeverij De Harmonie

Recensie door Vera ter Beest

Wenen, 1952. De oorlog is voorbij, maar aan de Gürtel wonen twee jongens als gevangenen in eigen huis. Van hun vader mogen ze niet naar buiten, de deur opendoen of de telefoon opnemen.

Na vijf pagina’s staat er: ‘Zij had de bevoegdheid een kind bij een harteloze ouder weg te halen en dat deed ze soms ook. Maar om zichzelf bij een harteloze man weg te halen?

DSM is de afkorting van Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders. Het is een handboek waarin je kunt opzoeken welke symptomen bij welk ziektebeeld horen en ook hoeveel symptomen bij iemand aanwezig moeten zijn voordat hij voldoet als lijder aan een bepaalde ziekte van de geest.

Alles valt en staat met het perspectief

Recensie door Jaap Jansen

Het bijpersonage is niet zelden uitermate intrigerend. De ietwat onhandige dichter Pierre Gringoire in Victor Hugo’s Notre Dame de Paris is minstens zo interessant als de gebochelde klokkenluider, in The Secret History van Donna Tartt heeft de hoofdpersoon Richard in vergelijking tot zijn klasgenoten de belangwekkendheid van een stoeptegel, en wat te denken van de – als een wat sullig bijpersonage gepresenteerde – schilder Basil Hallward in Oscar Wilde’s The Picture of Dorian Gray?

‘Literatuur veroorzaakt kleerscheuren’, zei Herm Pol een paar weken geleden tijdens de bespreking van een boek van Amélie Nothomb bij De Avonden. Een korte, krachtige én poëtische beschrijving van wat literatuur zou moeten doen en het geeft heel precies aan wat een van de problemen is van De aarde, de aarde, de nieuwste dichtbundel van Elly de Waard: geen enkel gedicht veroorzaakt zelfs maar een miniem scheurtje.

De debuutbundel van Iris Brunia is niet voor beginners. De uitnodigend woordspelige titel Laten we mijn lichaam delen wordt onder spanning gezet met een motto van George Bernard Shaw: ‘If you can’t get rid of the skeleton in your closet, you’d best teach it how to dance.’ Welk lijk komt hier uit de kast en hoe danst het?