In 2012 werd Havik van Marco Kamphuis ‘Boek van de Maand’ in DWDD. Het was zijn doorbraak bij het grote publiek. Dat publiek maakte daarmee meteen kennis met de schrijver zelf die flink wat autobiografisch materiaal in de roman stopte.
Uitgeverij De Arbeiderspers
Etalage en aan de haak geslagen mannen
Recensie door Anky Mulders
Powerfeministen. Zo noemen ze zichzelf, de hoofdpersoon (met dezelfde naam als de auteur) en haar vriendinnen. Boeken van de feministen uit de jaren zeventig sterken hen ‘in hun drang naar onafhankelijkheid’ en ook zij willen ‘hoeders’ zijn ‘van hun eigen vrijheid en genot’.
Treurigheid troef
Recensie door Martenjan Poortinga
Op een zondagochtend speelt zich af in Hongarije en dan voornamelijk in Boedapest. De roman begint in de jaren zeventig van de vorige eeuw en beschrijft een aantal jaren uit het leven van Imre, die opgroeit in een arbeidersgezin in een klein huisje, ingeklemd tussen spoorbanen.
Met afgewend gezicht
Recensie door Lodewijk Brunt
Op het strand van Blackpool verliest Thomas zijn massief gouden trouwring. Voordat hij ging zwemmen had hij hem afgedaan, als hij uit zee komt, is het ding spoorloos verdwenen. Ik heb hem aan jou gegeven, zegt hij tegen Mary, zijn echtgenote.
Avonturen in bos en veld – van onze kleine held
Recensie door Hans Vervoort
Schrijvers die bekendheid genieten via de televisie moeten uitkijken als ze in de ik-vorm schrijven. Want elke lezer ziet hen voor zich en kan sommige activiteiten wel en andere juist niet met deze auteur verbinden.
Knorrige betweter
Recensie door Lodewijk Brunt
Als Heere Heeresma het Nederlandse recensentenvolkje eind jaren zeventig een gebrek aan geestelijke breeding en integriteit verwijt, kaatst criticus Aad Nuis de bal onmiddellijk terug: Ja, als er in de Verzamelde Brieven van Heeresma een greintje inzicht te bespeuren viel, een spoortje, hoe klein ook, van een oorspronkelijke gedachte (…).
Jakob, Disi en Jimi
Recensie door Evert Woutersen
Jakob Duikelman werkt als buitengewoon opsporingsambtenaar, afdeling Oorlogsmisdaden bij het OM. Op kantoor voert hij niets uit. Onder werktijd plaatst hij reacties op medische fora en op Facebook. Hij zoekt de scheidslijn tussen een reactie die mag blijven staan en een reactie die wordt verwijderd.
Een mooi gestructureerde puzzel
Als zijn vriendin Sara het uitmaakt, trekt Boris bij zijn vader Nico in. Deze probeert hem op te beuren en stelt voor om samen naar Praag te gaan. Tijdens de reis blijkt dat de introverte mannen een geheim delen dat hun leven beheerst.
Wij gaan allemaal naar de maan, de lege maan
Recensie door Evert Woutersen
Na onze dood gaan we naar de maan. ‘De maan is het vagevuur waarvan sprake is in oude religies, zo genoemd omdat de maan een zwak schijnsel van de hemel is, een vaag vuurtje.
Een fotograaf op zoek naar waarheid en schoonheid
Recensie door Evert Woutersen
Taboe (2014) van de in 1964 in München geboren Ferdinand von Schirach heeft een motto ontleend aan de kleurenleer van Herman von Helmholtz (1824-1894). Als het licht van de kleuren groen, rood en blauw zich mengen, dan lijkt dat voor ons wit.
Veelbelovende ingrediënten, maar toch..
Recensie door Angèle van Baalen
Het mysterieus aandoende omslag van dit boek, dat erg veel weg heeft van dat van De schaduw van de wind, wekt de suggestie dat we te maken hebben met een spannend boek vol mysterieuze wendingen.
Een prachtig debuut
Door Niels Nijborg
In het debuut van Naomi Rebekka Boekwijt, de verhalenbundel Pels, spelen in meerdere verhalen vrouwen en boerderijen een belangrijke rol.
Recent
12 december 2018
11 december 2018
10 december 2018
9 december 2018
5 december 2018
Literair Nederland - 10 jaar geleden
12 december 2008
Recensie door Dominique RothengatterRecensie door Dominique Rothengatter
Onderhoudende en dikwijls humoristische schets over Suriname
‘Suriname in het hart’, is een onderhoudend boek, dat in reportageachtige stijl een persoonlijke schets geeft van de ervaringen van een journalist en zijn gezin in het hedendaagse Suriname. Als lezer maak ik gaandeweg kennis met de taal, cultuur, journalistieke en de politieke situatie door de ogen van een ‘bakra’ (‘…een bleke Hollander…’). De rode draad door dit verhaal is de liefde voor Suriname van de freelance journalist Diederik Samwel en zijn vrouw Mirjam en hun kinderen Rover, Momo, Sigi en Donna voor dit relaxte maar ook eigenzinnige land.