Op een zondagochtend speelt zich af in Hongarije en dan voornamelijk in Boedapest. De roman begint in de jaren zeventig van de vorige eeuw en beschrijft een aantal jaren uit het leven van Imre, die opgroeit in een arbeidersgezin in een klein huisje, ingeklemd tussen spoorbanen.
Uitgeverij De Arbeiderspers
Met afgewend gezicht
Recensie door Lodewijk Brunt
Op het strand van Blackpool verliest Thomas zijn massief gouden trouwring. Voordat hij ging zwemmen had hij hem afgedaan, als hij uit zee komt, is het ding spoorloos verdwenen. Ik heb hem aan jou gegeven, zegt hij tegen Mary, zijn echtgenote.
Avonturen in bos en veld – van onze kleine held
Recensie door Hans Vervoort
Schrijvers die bekendheid genieten via de televisie moeten uitkijken als ze in de ik-vorm schrijven. Want elke lezer ziet hen voor zich en kan sommige activiteiten wel en andere juist niet met deze auteur verbinden.
Knorrige betweter
Recensie door Lodewijk Brunt
Als Heere Heeresma het Nederlandse recensentenvolkje eind jaren zeventig een gebrek aan geestelijke breeding en integriteit verwijt, kaatst criticus Aad Nuis de bal onmiddellijk terug: Ja, als er in de Verzamelde Brieven van Heeresma een greintje inzicht te bespeuren viel, een spoortje, hoe klein ook, van een oorspronkelijke gedachte (…).
Jakob, Disi en Jimi
Recensie door Evert Woutersen
Jakob Duikelman werkt als buitengewoon opsporingsambtenaar, afdeling Oorlogsmisdaden bij het OM. Op kantoor voert hij niets uit. Onder werktijd plaatst hij reacties op medische fora en op Facebook. Hij zoekt de scheidslijn tussen een reactie die mag blijven staan en een reactie die wordt verwijderd.
Een mooi gestructureerde puzzel
Als zijn vriendin Sara het uitmaakt, trekt Boris bij zijn vader Nico in. Deze probeert hem op te beuren en stelt voor om samen naar Praag te gaan. Tijdens de reis blijkt dat de introverte mannen een geheim delen dat hun leven beheerst.
Wij gaan allemaal naar de maan, de lege maan
Recensie door Evert Woutersen
Na onze dood gaan we naar de maan. ‘De maan is het vagevuur waarvan sprake is in oude religies, zo genoemd omdat de maan een zwak schijnsel van de hemel is, een vaag vuurtje.
Een fotograaf op zoek naar waarheid en schoonheid
Recensie door Evert Woutersen
Taboe (2014) van de in 1964 in München geboren Ferdinand von Schirach heeft een motto ontleend aan de kleurenleer van Herman von Helmholtz (1824-1894). Als het licht van de kleuren groen, rood en blauw zich mengen, dan lijkt dat voor ons wit.
Veelbelovende ingrediënten, maar toch..
Recensie door Angèle van Baalen
Het mysterieus aandoende omslag van dit boek, dat erg veel weg heeft van dat van De schaduw van de wind, wekt de suggestie dat we te maken hebben met een spannend boek vol mysterieuze wendingen.
Een prachtig debuut
Door Niels Nijborg
In het debuut van Naomi Rebekka Boekwijt, de verhalenbundel Pels, spelen in meerdere verhalen vrouwen en boerderijen een belangrijke rol.
Recensie door Huub Bartman
Recensie door Huub Bartman
De Gordiaanse knoop
‘En wie zich dit alles niet kan voorstellen, die moet zich tenminste proberen voor te stellen wat Auschwitz betekent. En wat dit tot nu toe en voor eeuwig voor ons betekent.
Het Droste-effect verhaald
Recensie door Marleen van de Pol
Soms heb je een boek waar je niet doorheen lijkt te komen en waarbij de eerste helft van het boek je eerder aanzet tot stoppen dan tot verder lezen. Maar als dat boek Post mortem heet, geschreven is door Peter Terrin en de AKO Literatuurprijs 2012 heeft gewonnen, dan wil je toch verder lezen om te ontdekken waarom dit boek bekroond is.
Recent
14 augustus 2018
7 augustus 2018
3 augustus 2018
1 augustus 2018
28 juli 2018
Literair Nederland - 10 jaar geleden
03 oktober 2008
Niet overtuigend maar wel sterk in het laatste deel
Recensie door Menno Hartman
Coen Peppelenbos debuteerde onlangs met de roman Victorie, een roman in drie delen. In het eerste deel wordt Merijn – broer van de hoofdpersoon – gevolgd nadat bekend is geworden dat de hoofdpersoon, Victor, dood is.
Het tweede deel van de roman gaat over Sarah. We volgen er de gedachten van een leraar Engels, die in zijn huis dit meisje vasthoudt, het vriendinnetje van Merijn en waarin duidelijk wordt dat deze Ten Haaf, Merijn gedood heeft door een grote steen naar hem te gooien, nadat hij hem met een camera had gezien.