Onvoorspelbaar, anders en toch onmiskenbaar Oek de Jong. Dat zijn de eerste geluiden die je hoort over Zwarte schuur, de nieuwe roman van Oek de Jong.
Zwarte schuur begint met de opening van een tentoonstelling van het nieuwe werk van de succesvolle kunstenaar Maris Coppoolse:
… ‘Maris sprak kort, zoals hij altijd deed bij openingen.
Kristine Bilkau (1974) beschrijft in haar roman Een liefde, in gedachten de liefdesgeschiedenis van Antonia Weber (‘Toni’) en Edgar Janssen die zich in de jaren zestig afspeelde in Flensburg, een klein kustplaatsje aan de Oostzee.
Op het pand van de Bezige Bij in Amsterdam staat een gedicht van Remco Campert te lezen: ‘Verzet begint niet met grote woorden / maar met kleine daden (…) jezelf een vraag stellen / daarmee begint verzet / en dan die vraag aan een ander stellen’.
In de oogst van deze week de laatste roman van de Italiaanse schrijfster Pia Pera, de vijfde roman van Jan Vantoortelboom, literair tijdschrift Tirade, en een bericht van de Turkse schrijver en politieke gevangene Ahmet Altan.
De nieuwe roman van Jan van Mersbergen draagt een wat omslachtige titel, De onverwachte rijkdom van Altena en een – aangename – omslachtigheid kenmerkt ook de stijl van de vertelster in dit verhaal.
Alleen maar ervaren en gewaardeerde Nederlandse schrijvers, deze week in de Oogst.
In Vallen is als vliegen valt de zestien jaar oudere zus van de hoofdpersoon, uitgehongerd en uitgedroogd, van de trap en sterft.
Heeft een roman echt een plot nodig? Geen onlogische vraag na de lezing van De zwarte heer Bazetub van Albert Vigoleis Thelen (1903-1989). Als een boek is uitgelezen, is het een normaal reflex om je ogen even te laten rusten op de barst in het plafond, de indrukken nog even te laten nawerken en je af te vragen waar het nu eigenlijk over ging.
‘Er zijn dingen die we pas kunnen begrijpen als we ze zelf meemaken,’ schrijft de verteller van De akte van mijn moeder. Eén van die dingen is het moment dat je door hebt dat je moeder al die tijd niet was wie ze zei dat ze was, namelijk ‘geen verklikker maar een spion.
Albert Vigoleis Thelen (1903-1989) is een Duitse schrijver die tijdens de oorlogsjaren zijn land ontvluchtte en vriendschappelijke banden onderhield met Nederlandse schrijvers als Albert Helman en Hendrik Marsman. Van 1947 tot 1954 woonde hij met zijn vrouw in Amsterdam.
De Hongaar András Forgách (1952) is in eigen land een bekende schrijver. Men kent hem ook van zijn werk als vertaler, toneelschrijver en beeldend kunstenaar. In de jaren zeventig en tachtig was hij actief in verzet tegen het Sovjetregime.
Schokland – de veelzeggende titel slaat niet op het voormalige eiland, maar op de gelijknamig kop-rompboerderij in het Groningerland – die te lijden heeft van de gevolgen van gasboringen.
Deze week een vertaalde roman uit 1985 van Jane Gardam, poëzie van Karel Wasch, een kerstverhaal zonder woorden van Frank Flöthmann en een roman van de Duitse schrijver Uwe Timm.
De Tasmaanse Flanagan noemt dit boek geen historische roman, maar hij liet zich wel ínspireren door bepaalde personen en gebeurtenissen uit het verleden, zoals Charles Dickens en een verdwenen pool-expeditie van John Franklin. Het verhaal speelt zich behalve in Londen af op de eilanden rond en op Tasmanië in de tijd van de kolonisatie en de kerstening van de Aboriginals (1850).
Hoofdpersoon van de tweede verhaallijn is het meisje Mathinna, dochter van een stamhoofd, die door de regent Robinson wordt gekaapt, nadat een eerdere verzoeningstocht op niets is uitgelopen.