Allesverpletterende is de titel van het deze week verschenen derde boek van Nicolien Mizee met faxen aan Ger Beukenkamp. De vorige twee delen waren De kennismaking uit 2017 en De porseleinkast uit 2018.
Uigeverij Van Oorschot
Wat weet je nu werkelijk van elkaar
Marijke Schermer (1975) voltooide in de jaren negentig haar studie aan de Toneelschool Arnhem, om daarna nooit meer op de planken te staan. Ze schreef liever dan dat ze acteerde.
Oogst week 44 - 2019
Stephan Enter (1973) werd maar liefst vier keer genomineerd voor de Libris Literatuurprijs: tweemaal behaalde hij de longlist en tweemaal drong hij door tot de shortlist. Daarnaast sleepte hij nominaties voor diverse andere literaire prijzen in de wacht.
Van roofovervaller tot heilige
Recensie door Hans Vervoort
De heilige, een schelmenroman van Martin Michael Driessen is precies wat de titel aangeeft, het levensverhaal van een schelm die er in slaagt om na zijn dood heilig verklaard te worden.
Van gruwelmode, drop en ondergang
Recensie door Adri Altink
Wie nooit van Drogisterij Bokern en zijn voorgeschiedenis heeft gehoord bevindt zich in – tot voor kort – verrassend gezelschap: de nazaten van de exploitant van die keten zelf. Zo succesvol als die voorgeschiedenis een tijd lang was, zo dramatisch eindigde hij.
Zomerlezen - Beste dikke boekenlijstje
Jeroen Brouwers’ Geheime kamers verscheen in 2000 en is in mijn ogen een meesterwerk, een van zijn beste boeken. De compositie van het verhaal, de taal waarin Brouwers het verhaal vertelt, zijn imponerende stijl, de metaforen en verwijzingen die hij gebruikt, de spanning die hij weet op te roepen, maken het lezen van dit boek tot een genotvolle tijdpassering.
Oogst week 18 - 2019
In de oogst van deze week de laatste roman van de Italiaanse schrijfster Pia Pera, de vijfde roman van Jan Vantoortelboom, literair tijdschrift Tirade, en een bericht van de Turkse schrijver en politieke gevangene Ahmet Altan.
Een aforisme is een waarheid als een kalfje (C. Buddingh)
Recensie door Hans Vervoort
Des Duivels Woordenboek van Ambrose Pierce is de door het bekende duo Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes vertaalde verzameling van 1851 alfabetisch geordende lemma’s van de satirische en cynische Amerikaanse schrijver Ambrose Bierce (1842 – vermoedelijk 1914).
Uit het archief - Miek Zwamborn en Stefan Brijs
door Daan Pieters
Hoeveel exemplaren zou een bibliotheek met al die onterecht, tussen de plooien gevallen boeken van de wereldliteratuur tellen? Zou die groter zijn dan de verzameling van alle overgehypete eendagsvliegen? Over de tweede categorie gaan we het nu niet hebben, dus laten we om te beginnen een boek onder de aandacht brengen dat om totaal onbegrijpelijke redenen geen literaire prijs won.
Oogst week 51
door Carolien Lohmeijer
De laatste Oogst van dit jaar. Vladimir Nabokov en Lolita. Veel verder komen veel lezers niet als hen wordt gevraagd naar het werk van deze grote meester. De meesten weten ook nog wel dat de schrijver meer geschreven heeft dan die ene roman die zo wereldberoemd is geworden, maar lang niet iedereen weet dat Nabokov ook een groot aantal gedichten heeft geschreven.
Gemankeerde lover of geslaagde loser?
Recensie door Mandy Kraakman
Door een van de grote ramen kijkt Wijnand naar binnen bij de kunstenaarssociëteit Arti et Amicitiae. Hij ziet bekenden, vrienden en ook zijn uitgever is aanwezig. Het duurt niet lang voor hij doorheeft dat dit de nieuwjaarsreceptie is van uitgeverij Ypsilon.
Biefstuk en benzine
Het boek deed me vluchtig denken aan de Anton Wachter cyclus van Vestdijk, maar dan sneller, in telegramstijl, en zonder moeilijke woorden. Het eerste deel van het boek doet je haast verlangen naar de tijd van grote gezinnen.
Recent
16 november 2019
14 november 2019
13 november 2019
11 november 2019
7 november 2019
Literair Nederland - 10 jaar geleden
17 november 2009
Zoektocht naar zijn verleden levert charmant boek op
Recensie door Rein Swart
De intrigerende roman ‘Austerlitz’ van W.G. Sebald uit 2003 begint met een bezoek van de ik-figuur, een alter ego van de schrijver, aan de Zoo in Antwerpen in de tweede helft van de jaren zestig. De uilen die hij daar ziet doen hem denken aan de vorsende blikken ‘zoals je die wel aantreft bij bepaalde schilders en filosofen, die door middel van de zuivere waarneming en het zuivere denken trachten door te dringen in de duisternis die ons omringt.’ Daarna ontmoet hij, heel en passant, de mysterieuze Austerlitz in de wachtkamer van het station, die zeer geïnteresseerd blijkt te zijn in de architecturale waarde van het gebouw.