Alleen maar ervaren en gewaardeerde Nederlandse schrijvers, deze week in de Oogst.
In Vallen is als vliegen valt de zestien jaar oudere zus van de hoofdpersoon, uitgehongerd en uitgedroogd, van de trap en sterft.
Alleen maar ervaren en gewaardeerde Nederlandse schrijvers, deze week in de Oogst.
In Vallen is als vliegen valt de zestien jaar oudere zus van de hoofdpersoon, uitgehongerd en uitgedroogd, van de trap en sterft.
Het was vrijdagavond en ik mocht kiezen. De regen had alle opties buiten de boeken geëlimineerd. Verspreid door de kamer lagen de volgende mogelijkheden. Het bed: Bright earth, Art and the invention of colour door Philip Ball, omdat een leraar op de kunstacademie had gezegd dat het goed was om te beseffen dat tubes verf in alle kleuren van de regenboog niet zomaar op een dag uit de lucht waren komen vallen.
Toon Tellegen (1941), opgegroeid in het Zuid-Hollandse plaatsje Den Briel als zoon van de plaatselijke dokter, had een zes jaar oudere broer, Ben Tellegen. In De Seringenboom haalt Tellegen herinneringen aan hem op.
Kester Freriks legt de lat hoog. Zijn Stilte, ruimte, duisternis: verkenningen in de natuur moet ‘een kaart in proza’ zijn ‘met als doel de waarden stilte, ruimte en duisternis op te sporen en aanschouwelijk te maken’.
Er zijn in onze taal enkele lange gedichten geschreven die beroemd zijn geworden. Mei van Gorter is wel de bekendste (Gorters gedicht Pan is nog veel langer maar minder bekend), en denk bv.
‘Hoe kun je optimistisch zijn in een tijd die niet gekenmerkt wordt door optimisme?’ twitterde de Amerikaanse schrijfster A.M. Homes in reactie op critici die verbaasd waren omdat ze haar roman een keihard happy-end had gegeven.
Literair Nederland was erbij
Voor eenmaal vond de Nacht van de Poëzie haar onderkomen in de futuristische ruimtes van Media Plaza voordat deze volgend jaar opnieuw plaats zal vinden in muziekcentrum Vredenburg.
Recensie door: Albert Hogeweij
Eenzaamheid voor dubbelgangers
Toon Tellegen zal wel nooit meer los komen van het predicaat ‘schrijver van filosofische dierenverhalen’, maar intussen heeft hij ook al heel wat diervrije poëzie op zijn naam gezet.
In een van de eerste decennia van de vorige eeuw verscheen bij uitgeverij De Wereldbibliotheek een Nederlandse vertaling van Leaves of Grass. Het was een wonderlijke – niet verantwoorde –
Webelings boek De lach en de dood is een van de verschrikkelijkste en tegelijkertijd een van de mooiste boeken die ik ooit gelezen heb. Verschrikkelijk vanwege de wrede en walgelijke gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog die erin verwerkt zijn en mooi vanwege de manier waarop deze gebeurtenissen beschreven zijn.