Roel Schuyt

Terugkijkend op mijn leesjaar 2017 komen onmiddellijk twee boeken bovendrijven die ik voor LN mocht bespreken.

Dat was allereerst Een gedane zaak van Patrik Ouředník.

Wie het boek achteloos openslaat en begint te lezen zal snel de indruk kunnen krijgen met De vos een nieuwe bundel persoonlijke beschouwingen in handen te hebben van Dubravka Ugrešić, de in Amsterdam woonachtige Kroatische auteur van de verzameling opstellen Europa in sepia uit 2015.

Op zijn eigen website schrijft auteur Machiel Bosman over De Roofkoning:

‘Dit is het boek dat ik altijd heb willen schrijven. In 1688 trekt de Nederlandse prins Willem III van Oranje met een immense legermacht naar Engeland en zet zijn eigen schoonvader af.

In 1992 viel Joegoslavië uit elkaar in een landschap van onafhankelijke landen, die de jaren erna voortdurend bezig waren grenzen te trekken ten opzichte van elkaar en vooral te bewijzen dat ze een eigen staat waren met een eigen bestaansgrond. Het nationalisme vierde daarbij hoogtij. Eén van de staten was Kroatië, het land van de schrijfster Dubravka Ugrešić. Ook daar richtte het nationalisme zich op uitsluiting van anderen, ontkenning van het verleden in Joegoslavisch verband en verheerlijking van de nieuwe ‘eigenheid’. In tegenstelling tot het gros van de politici en intellectuelen wenste Ugrešić daar niet aan mee te doen. In haar ogen was het nieuwe Kroatië vergeven van de hypocrisie en geschiedvervalsing.

In het voorwoord merkt de schrijver op dat het proces van het Joegoslaviëtribunaal in Den Haag tegen Ratko Mladić, de voormalige generaal van het leger van de Servische Republiek in Bosnië, in een kritieke fase is gekomen, ‘doordat er steeds weer wordt verwezen naar historische gebeurtenissen’.

Ismail Kadares recent vertaalde roman Een noodlottig diner begint met roddels, heel veel roddels. De bevolking van de Albanese stad Gjirokastër heeft dan ook niet veel nodig om aan het speculeren te slaan.