De schrijver zet direct de toon. Melodieuze zinnen wisselt hij af met woorden in een droog staccato. Tegelijkertijd voel je een voortdurende dreiging. Die zorgt ervoor dat je verder wilt lezen, de stijl waarin het geschreven is laat je stilstaan.
Robin Robertson
Recent
22 september 2020
21 september 2020
21 september 2020
20 september 2020
18 september 2020
17 september 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
22 september 2010
Recensie door: Lodewijk LasschuijtRecensie door Lodewijk Lasschuijt
Bij het lezen van de titel van dit boekje zullen er zeker wenkbrauwen worden gefronst. Is dit serieuze literatuur? Moest er over dit mannetje zo nodig een boek worden geschreven? Zonder de dubbel afgedrukte bladzijden zou het boekje nog dunner zijn geworden en aanvankelijk maakt het een rommelige indruk.
Toch is Geert van Istendael niet de eerste de beste schrijver en heeft hij zijn sporen op het gebied van onder meer de poëzie duidelijk verdiend.