Remco Campert

Op het pand van de Bezige Bij in Amsterdam staat een gedicht van Remco Campert te lezen: ‘Verzet begint niet met grote woorden / maar met kleine daden (…) jezelf een vraag stellen / daarmee begint verzet / en dan die vraag aan een ander stellen’.

Volgend jaar wordt de dichter negentig. Een gedenkwaardige leeftijd die dit jaar met het verschijnen van zijn biografie gevierd wordt als een voorschot op de dood. Die biografie had ik als Campertadept al in huis moeten hebben.

Toen Heere Heeresma jr. op 17 februari j.l. in een Voetnoot van Arnon Grunberg las hoe deze in New York een ‘typemachine’ voor zijn vriendin kocht, moest hij denken aan een stukje dat hij in 2004 voor Het Parool schreef over de firma Lettera.

Het ongelofelijke wordt niet zelden werkelijkheid. Zo zou Remco Campert nooit stoppen met schrijven. Het zou allemaal wat kaler en minder worden maar hij zou blijven schrijven want zonder schrijven kan hij niet leven.

Er was de schrijver al eerder gevraagd waarom hij niet over zijn land Colombia schreef. Een land dat door zijn vele conflicten rijk aan verhalen is en Juan Gabriel Vásquez (1973) bleek een goed verhalenverteller te zijn.

Beiden waren naast wetenschapper literair auteur. Beiden waren Jood en publiceerden tot op hoge leeftijd. Beiden waren getekend door de oorlog en emigreerden naar een land waarvan ze het staatsburgerschap aannamen.