De tomatenplanten voor het raam aan de tuinkant worden ondersteund door een stok en rechtgetrokken door een touw, bovenaan een lat omhoogehouden. Zo blijven ze fier rechtop. Ik wil ook een stok om rechtop te kunnen blijven.
Peter Verhelst
Verhelst voert metaforiek tot het uiterste door
Recensie door Mathijs van den Berg
Op de titelloze voorkant van de nieuwe bundel Zon van de Vlaamse dichter Peter Verhelst (1962) spreekt de afbeelding voor zichzelf. Wat volgt is een lijvige bundel waarin het ene na het andere sterke beeld wordt opgeroepen.
Oogst week 50 -2019
‘Als ik in het donker wacht
houd ik een zakdoek aan mijn mond
om mij ervan te vergewissen dat ik bloed
want enkel wie kan bloeden kan ook dromen.’
Oogst week 47 (2018)
Gelijktijdig met de uitreiking van de eerste Sybren Poletprijs, -een oeuvreprijs van een Nederlandstalige auteur die schrijft in de geest van Polets werk– is vorige week de bundel Zijnsvariaties Verbovelden van Sybren Polet verschenen.
Voor de Poëzieweek 2018 schreef Peter Verhelst het Poëziegeschenk
De Vlaamse dichter, romancier en regisseur Peter Verhelst (1962) schreef het Poëziegeschenk 2018, dat bij de aankoop van een dichtbundel van 12,50 euro, als geschenk wordt meegegeven bij de boekhandel.
Oeuvre van dertig jaar in een bloemlezing
Recensie door Casper van der Veen
Peter Verhelst (1962) is sinds zijn debuut Obsidiaan (1987) een ongrijpbare dichter gebleven. Mogelijk heeft dit te maken met de onvatbare thema’s die de Vlaming tot zijn voornaamste ammunitie heeft gemaakt: verlangen, herinnering, een drang tot behouden dan wel vernietigen – en dat alles uitgedrukt in een non-duaal spectrum, waarin de scheidslijnen tussen het lichamelijke en geestelijke fluïde of geheel afwezig zijn.
Record aantal dichtbundels verkocht tijdens 5e Poëzieweek
Door Ingrid van der Graaf
Kijk, dat is mooi nieuws. De Poëzieweek vierde dit jaar haar eerste lustrum en tijdens deze week werden er meer dichtbundels (11 %) verkocht dan tijdens een gewone week.
Terugblik op de Poëzieweek
Door Ingrid van der Graaf
Lees je de tijd af in gedichten dan kom je tot de ontdekking dat ze sneller verglijdt wanneer ze in poëzie wordt gevat. Anders gezegd; poëzie verheft het gerammel aan normen en waarden en Beruhigt de wereld tot een aantal overzichtelijk opgestelde strofen.
Nacht van de Poëzie wederom met vele hoogtepunten
Door Ingrid van der Graaf
In de door blauwe en roze lampen verlichte zaal van Tivoli/Vredenburg, opende Maarten van der Graaff, die vorig jaar de nacht afsloot, de Nacht van de Poëzie met een stevige aftrap en meer als een Angry Youg Man die blijkbaar ook in hem huist.
Niet alles is te begrijpen maar mooi is het wel
Recensie door Niels Nijborg
Peter Verhelst wordt in het algemeen beschouwd als een ‘moeilijke’ schrijver. Hij heeft een aantal prijzen voor zijn werk ontvangen en er wordt wel eens gegrapt dat hij meer prijzen heeft dan lezers.
De dood schittert als het leven
Recensie door Menno Hartman
In een van de eerste decennia van de vorige eeuw verscheen bij uitgeverij De Wereldbibliotheek een Nederlandse vertaling van Leaves of Grass. Het was een wonderlijke – niet verantwoorde –