Dat in de vijf verhalen uit de bundel De gulheid van de zeemeermin aftakeling en de dood terugkerende thema’s zijn wil niet zeggen dat zwartgalligheid de boventoon voert.
Peter Bergsma
Weidse landschappen, bekraste zielen
Recensie door Daan Pieters
Hoeveel leed kan een mens in zijn leven hebben? Wat is het ergst denkbare verdriet, en hoe kan je dat dragen? Emily Ruskovich gaat de confrontatie met deze vragen aan in haar roman Idaho, die zich afspeelt in het hoge noorden van de gelijknamige dunbevolkte Amerikaanse staat.
Een ondoorgrondelijk verhaal
Recensie door Vic Veldheer
Wanneer een schrijver, die je graag leest en van wie je enkele goede boeken hebt gelezen, een nieuw boek publiceert, ben je daar benieuwd naar. In het verleden waren dat van Coetzee Wereld en Wandel van Michael K en In ongenade, stuk voor stuk mooie boeken.
Oogst week 36
door Carolien Lohmeijer
De eerste pagina’s van Een ongeduldig verlangen nodigen direct uit om door te lezen. Willem Nijholt komt na een stormachtige tocht in Nederland aan. Nog gekleed in zijn tropengoed stapt hij samen met zijn broertje naar buiten, het dek op.
Een roman in een roman die maar geen roman wil worden
Recensie door Vic Veldheer
Lydia Davis is een veel geprezen schrijfster van (ultra) korte verhalen. In 2013 ontving ze voor haar bundel verzamelde verhalen de Man Booker International Prize. Twintig jaar geleden schreef ze haar eerste en tot nu toe enige roman, die nu heel mooi in het Nederlands is vertaald door Peter Bergsma.
Een minder sterk boek
Een nieuwe roman van een schrijver die de Nobelprijs won is per definitie iets bijzonders, en dan ook nog een boek dat eerst in het Nederlands, en dan pas buiten dit land verschijnt.
In de etalage: 'Zomertijd' - J.M. Coetzee
Een jonge Engelse biograaf werkt aan een boek over de overleden schrijver John Coetzee. Hij wil zich concentreren op de jaren 1972 -1977 waarin Coetzee zijn debuut Schemerlanden schreef en een arbeiderswoninkje in een buitenwijk van Kaapstad deelde met zijn vader die weduwnaar was.
Recent
23 oktober 2018
22 oktober 2018
19 oktober 2018
18 oktober 2018
17 oktober 2018
16 oktober 2018
Literair Nederland - 10 jaar geleden
28 oktober 2008
Kwetsbare poëzie
Recensie door Wouter
De nieuwe bundel van dichter en journalist Hilbrand Rozema kent lange zinnen van weinig woorden. En zoals een Groninger betaamt, heeft die aan een half woord genoeg. Hoewel, weinig halve woorden, want Rozema floreert in taligheid. Dit brengt enerzijds prachtige constructies met zich mee, zoals de eenvoudige maar prachtige beginzinnen van de vierdelige cyclus ‘Losgeregende bloesems’: ‘Het licht van de zon / op de losgeregende bloesems.’