Joodse gedichten is simpelweg de titel van de twintigste poëziebundel van Nachoem M. Wijnberg (1961). Bestreek de vorige bundel van de P.C. Hooft-laureaat, Afscheidswedstrijd uit 2018, het terrein van de voetbalsport, ditmaal heeft de dichter zijn speelveld verruimd tot de rijke geschiedenis van de Joodse cultuur.
Nachoem M. Wijnberg
In de VPRO serie 'DichterBij' Nachoem M. Wijnberg
Het gras dient gemaaid alvorens te kunnen schrijven. Het gedicht dat onderwijl wordt voorgedragen is, ‘Staat en markt’.
Nachoem M. Wijnberg ontvangt P.C. Hooft-prijs voor poëzie
door Ingrid van der Graaf
‘Eerst dit en dan dat’
Allebei de schoenen?
Een schoen doe je uit
als een vrouw bij je op bezoek komt
en je niet met haar wilt trouwen.
Concrete en eigentijdse gedichten
Recensie door Albert Hogeweij
De bundel Van groot belang, al een tijdje geleden verschenen, is een in meerdere opzichten opvallende bundel van dichter en prozaschrijver Nachoem M. Wijnberg (1961). Gestoken in een kaal, wit kaft dat 256, veelal dichtbedrukte bladzijden bijeenhoudt, verraadt de buitenkant niet dat het een dichtbundel betreft.
Ontroerende bundel met gewaagde titel
Recensie door Albert Hogeweij
Als er een prijs bestond voor de gewaagdste titel voor een dichtbundel zou Nog een grap, de laatste van Nachoem M. Wijnberg, die haast niet kunnen ontlopen.
Veel moois van een dichter met zeer eigen stijl
Recensie door Albert Hogeweij
Langzaamaan heeft Nachoem M. Wijnberg als dichter een naam gevestigd die het verschijnen van een nieuwe bundel van zijn hand voor poëzieliefhebbers tot een gebeurtenis van niveau maakt. Als ik als eerste aankom is zijn dertiende bundel en telt maar zeventig gedichten.
Recent
28 februari 2021
26 februari 2021
25 februari 2021
23 februari 2021
23 februari 2021
21 februari 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
02 maart 2011
Recensie: Zeesteen - Janneke HolwardaRecensie door: Karel Wasch
Zeesteen kreeg de ECI kwartaalprijs en dat maakt dit debuut bijzonder. Toen ik de reviews van dit boek op de achterflap zag kreeg ik een wee gevoel. Het zoveelste boek over een naar gezin met een godsdienstwaanzinnige vader. Ik had al gebaald van Siebelinks epos (Knielen…) en ook Gerbrand Bakkers boek kon me nauwelijks bekoren. Maar het lezen van dit debuut van Janneke Holwarda is mij bijzonder goed bevallen.