De eerste van de vijf gedichtenreeksen in de nieuwe bundel van Frans Kuipers (1942), Alles waait, is getiteld ‘Het sterft van de verloren dromen hier’. De dichter is oud(er) geworden en beseft dat zijn leven voor het grootste gedeelte voorbij is, dus ook zijn dromen:
‘Want link is het en niet makkelijk te verstouwen,
ziektes die niet overgaan,
deuren voor altijd dichtgedaan,
Vreselijke term: boekenwurm. Alsof het om iemand gaat die niet helemaal serieus genomen hoeft te worden. Om van de connotatie van een kruipende diersoort nog maar te zwijgen. Toch wordt het woord vaak gebruikt om het lezen aan te prijzen.
Ik ga het donker maken in de bossen van is de dertiende bundel van Tsead Bruinja maar de eerste die verschijnt bij uitgeverij Querido en tevens zijn eerste bundel sinds hij verkozen is tot Dichter des Vaderlands begin dit jaar.
Het is leuk gesigneerde boeken te hebben. Hoewel, ergens vind ik het kinderachtig. Alsof de schrijver belangrijker is dan het boek. Alsof het een pop- of filmster betreft. Sommige schrijvers wekken overigens graag die indruk.
Lezen doe je in stilte. Het is een ideale bezigheid voor mensen die de eenzaamheid verkiezen. Het cliché luidt overigens dat je bij het lezen nooit alleen bent: je bent immers in gesprek met de schrijver.
De Brit Richard Burton (1821 – 1890) leefde in een eeuw waarin reizen nog avontuurlijk was. Hij was officier, diplomaat, schrijver, vertaler, spion en ontdekkingsreiziger. Hij bereisde India, het Midden-Oosten en Oost-Afrika.
Er zijn twee soorten lezers. De reguliere lezer, die elk verloren kwartier gebruikt om een paar bladzijden te lezen. Standaard een stapeltje boeken naast het bed. Mensen die de dag met een boek beginnen zoals anderen met een sigaret.
Een nieuwe bundel van Anneke Brassinga is op voorhand een belevenis. Vijf jaar na Het wederkerige (2014), een tijdspanne waarin ze twee essaybundels publiceerde – Grondstoffen, (2015) en Hapschaar, (2018) –
De bundel Tijd van de aarde van de Russische dichteres Galina Rymboe (1990) kwam tot stand dankzij een crowdfundingsactie en is het zevende deel in de Sporenreeks voor hedendaagse experimentele poëzie van Uitgeverij Perdu.
Deze Jiddische verhalen komen voornamelijk uit de bundels ‘Treinverhalen’, waarin reizigers in de derde klas hun levenservaringen uitwisselen en uit ‘Monologen’, waarin één persoon het woord voert. De verhalen spelen zich, begin van de vorige eeuw in het toenmalige Rusland, waar pogroms tegen de joden geen uitzondering waren.
De schrijver wil het leven treffen en zoals hij zelf ironisch opmerkt: geen zoete romantiek schrijven zoals onze helden in Jiddische romans doen.