Tijdens Nieuwsuur maakte juryvoorzitter Ahmed Aboutaleb gisteravond bekend dat bioloog een schrijver Mariken Heitman (1983) met Wormmaan de Libris Literatuur Prijs 2022 heeft gewonnen. De jury sprak van een ‘uitdagende, onconventionele’
Mariken Heitman
Moeilijke boeken
Column
Vorige week fietste ik naar een boekpresentatie aan de Prinsengracht, de zon scheen. Eerst fietste ik zes kilometer naar station Dieren, een van de mooiste stations die ik ken. Vandaar met de trein naar Amsterdam.
Roesachtige gedachte
Column
In de twee jaar dat ik op deze plek een column schreef, heb ik maar een enkele keer over het schrijven zelf geschreven. Raar, als je bedenkt dat het een onderwerp is dat mij bovenmatig interesseert.
Reuzenooievaar
Column
Het sedumdak helt licht omhoog, je zou je op een alm kunnen wanen. Ik ben op mijn knieën het dak aan het wieden, trek voornamelijk vogelmuur en ereprijs uit. De vetplantjes veren onder mijn gewicht.
Vroedmeesterpad
Column
Er klonk een zachte, korte fluit. We zaten in de tuin van vriendin A. Ik stokte halverwege een zin, verwachtingsvol keken we om ons heen. Waar was-ie? Verderop werd geantwoord met hetzelfde fluitje.
Losgezongen
Column
April is inderdaad een wrede maand. Niet alleen volgens dichters en schrijvers, ook boeren weten dat het de maand is die hen de nekslag kan geven. De onrijpe, prille gewassen op het veld en de voorraden geslonken.
Dassenburchten
Column
Op een kleine Duitse berg stond het hotel. Indrukwekkend door zijn massieve omvang, niet zijn grandeur. Een bescheiden entree, drie traptreden, in de hal lagen schoongeboende marmeren vloertegels. De receptie ontbrak omdat dit solide hotel, gebouwd om tenminste een eeuw te doorstaan, al na enkele decennia was verlaten door de uitbaters.
Gestrand
Column
Het dak van de stationshal was hoog en de deuren stonden wagenwijd open. De wind ging zijn gang. Als stuifsneeuw had hij de mensen tegen muren en banken aangewaaid. Ik was voor het eerst sinds lang op pad, maar het was inmiddels zondag en ik wilde naar huis.
Winternest
Column
Er valt een grijze ochtendregen. Ik poets mijn tanden en kijk naar buiten. Er scharrelt een egel in de tuin. Hij is de enige: katten en mensen zitten achter het raam en wachten af.
Sontag
Column
Alles klopte. Het Bretonse vakantiehuisje had strooien muren en lag op een heuvel. Daar beneden zag je enkel bos, hei en brem. De tuin bestond uit hooiachtig gras met fruitbomen, tussen twee daarvan hing mijn hangmat.
Een listig spel
Column
Men denkt dat ik als bioloog wel van alle dieren zal houden. Dat doe ik ook. Mits ik niet onvrijwillig mijn habitat hoef te delen. De voegen van mijn woningblok worden vernieuwd.