De figuren in De karaokeoorlog zijn verdoemd of waanzinnig of juist heel erg ‘eenentwintigste-eeuws’. Toestanden die prima samen blijken te gaan.
Het is een mengeling van bevreemding, slapstick en stiekeme maatschappijkritiek die Ryu Murakami de lezer biedt.
Een stadje aan de Rijn, een klaslokaal met ijsbloemen op de ruiten, zeventien jongens in de schoolbanken en een onderwijzeres die met ze mee springt en rent als ze naar buiten gaan.
Wat gebeurt er als twee pubers en een moeder op het randje van de menopauze samen in een huis wonen? Inderdaad, dat kan weinig goeds opleveren. Behalve dan als Dawn French, de grand lady van de Britse komedie, met dit gegeven aan de haal gaat.
Recensie door Karel Wasch
Alexander Hemon maakte een bliksemcarrière als schrijver. Hij kwam vanuit Bosnië aan in Chicago met niet veel meer kennis van het Engels, dan wat toeristenzinnen, maar ging aan het schrijven. Zijn boeken Nowhere Man en Questions of Bruno werden bejubeld en hij werd zelfs met Nabokov vergeleken. Een groot idool van hem.
Peter Abelsen vertaalde voor Meulenhoff zijn derde roman De dagen van Lazarus.