Maarten Buser

Bloemlezing waarin de ene dichter beter bevalt dan de ander

De poëzie van een land ontwikkelt zich vaak dankzij impulsen van buitenaf. Zonder de Italianen had het sonnet waarschijnlijk niet bestaan, met als verdere consequentie dat de Nederlandse canon bijvoorbeeld ‘De moeder de vrouw’ armer was geweest.

Paul Auster (1947) is in Nederland vooral bekend als romancier maar voor zijn eerste roman verscheen, debuteerde hij met een gedichtenbundel waarna er nog drie bundels volgden en een memoires.

Wouter Godijns poëzie lijkt sterk onderhevig te zijn aan smaak, getuige de zeer verdeelde ontvangst van zijn bundels. Dat ligt aan de eigenaardige, wilde gedichten die Godijn schrijft, die door de een beoordeeld wordt als ‘[g]eniaal gezeur, kortom’ (Piet Gerbrandy) en door de ander als ‘een beetje pijnlijk en vermoeiend’ (Joep van Ruiten).

Poëzierecensie door

Ellen Deckwitz debuteerde in 2011 met De steen vreest mij en een jaar later verscheen Hoi feest. Beide gedichtenbundels waren eigenzinnig, technisch sterk en esthetisch fraai.

Dylan Thomas (1914-1953) is nog altijd een grote naam in de poëziewereld, hoewel die positie wel ter discussie staat. In Groot-Brittannië is zijn werk populair onder een grote groep lezers, terwijl onder critici zowel grote liefhebbers als haters te vinden zijn.

Staalkaart van de Franse prozapoëzie

Recensie door Maarten Buser

Even een stukje terug in de tijd: in 1842 verscheen Gaspard de la Nuit –