‘Was het de wind die haar naam naar hem toe liet lopen? Of gaf het lot haar een zetje? Hij stond onder een eenzame boom naast het bietenveld, in een lange jas gehuld, een grijze hoed op het hoofd, de rug naar haar toegekeerd.
Kris van Steenberge
Recent
27 oktober 2021
26 oktober 2021
25 oktober 2021
21 oktober 2021
19 oktober 2021
17 oktober 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
28 oktober 2011
Erbij willen horen zonder jezelf te verliezen
Recensie door Carolien van Welij
‘Sandra en haar moeder waren wel een beetje zwart, maar niet helemaal. Dat verschil was heel subtiel. Je kon te zwart zijn, zoals Tanya, en dan wilden witte mensen niet met je omgaan. Als je een beetje meer bruin was, zoals Sandra’s familie, dan was je oké. Zolang je tenminste altijd even aardig deed en het niet te veel had over dingen die niet Nederlands waren.’