Eén, twee, hupsakee en daar is weer een brievenboek!
Deze roman in brieven, zoals de ondertitel luidt, is voornamelijk gericht aan Benno Barnard, zo wordt al snel duidelijk door de verwijzing naar de site van De Contrabas, een poëzie weblog waar Barnard regelmatig columns op schrijft.
Fonkelend proza uit de binnenlanden van Zuid-Afrika
Het eerste verhaal Eens was ik begint met de zin: ‘In mijn vorige leven was ik een Strandloper.’ Hiermee wordt niet de watervogel bedoeld, maar – volgens het begrippenlijstje achterin – mensen die aan de zuid- en westkust van Zuid-Afrika woonden op het moment dat de blanken daar arriveerden.
Ook de volgende zinnen zijn veelzeggend:
‘Daar komt mijn aardsheid vandaan, mijn drang tot overleven.