Wytske Versteeg (1983) debuteerde in 2012 als romancier met het alom geprezen De wezenlozen en won dit jaar de Frans Kellendonk prijs voor haar oeuvre. Haar eveneens geprezen roman Quarantaine (2015) geniet wederom aandacht dankzij de coronacrisis.
Isabelle van den Heuvel
Met de moed die ze erfde van haar moeder
Recensie door Isabelle van den Heuvel
‘Ik ben Winona.’ Zo begint de nieuwe roman van de Ierse schrijver Sebastian Barry (Dublin, 1955), de huidige Irish Laureate for Fiction oftewel Schrijver des Vaderlands. Duizend manen is de opvolger van Dagen zonder eind (2016) en speelt zich af in West-Tennessee, in de nadagen van de Amerikaanse Burgeroorlog.
Indringend familieportret blijft nog lang bij
Recensie door Isabelle van den Heuvel
Het is een bekend genre in de Duitse literatuur, familiegeschiedenissen waarin schrijvers op zoek gaan naar het oorlogsverleden van hun broers, vaders en grootvaders. In Mijn broer bijvoorbeeld (heruitgave, eerdere uitgave 2003), onderzoekt schrijver Uwe Timm (Hamburg 1940) de beweegredenen van zijn zestien jaar oudere broer Karl-Heinz om zich vrijwillig aan te melden bij de Waffen-ss.
Lessen in onzichtbaarheid
Recensie door Isabelle van den Heuvel
Stel je een jonge Sri Lankaan voor: klein van stuk, dromerige blik, coupe soleil, die zich door de straten van Sydney begeeft met een draagbare stofzuiger op de rug. Dit is de hoofdpersoon uit Gratie, het nieuwe boek van de Indo-Australische schrijver Aravind Adiga, winnaar van de Booker Prize 2008 met De witte tijger.
Hartbrekende liefde in knipperlichtrelatie
Recensie door Isabelle van den Heuvel
Nauwelijks een jaar na haar debuut Gesprekken met vrienden (2017) verscheen Normale mensen (2018) van de jonge Ierse schrijfster Sally Rooney (1991). Prijzen als de Irish Novel of the Year en de Costa Book Award vielen haar terecht ten deel en de roman haalde ook de longlist van de Booker Prize.
Recent
21 oktober 2021
19 oktober 2021
17 oktober 2021
15 oktober 2021
15 oktober 2021
14 oktober 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
27 oktober 2011
Recensie door: Albert HogeweijNa De zeven laatste zinnen levert Dimitri Verhulst met De intrede van Christus in Brussel (in het jaar 2000 en oneffen ongeveer) een tweede titel in korte tijd die niet enkel iets met het christendom heeft uitstaan, maar ook met Ensor. Want zat bij eerstgenoemde titel niet een cd van het Ensorkwartet dat het gelijknamige muziekstuk van Joseph Haydn uitvoerde? En dit nieuwe boek verwijst natuurlijk naar het beroemde schilderij van de Belgische schilder James Ensor ‘De intrede van Christus in Brussel in 1889’.