Inge Meijer

Het was een week waarin veel gebeurde. Er was een theepot gesneuveld, de deurbel was kapot waardoor we belangrijke pakketjes waren misgelopen, de kat met drie poten was van de tafel gevallen, (met die theepot), de boekenkast lag overhoop en toen kwam Zoon, die net aan zijn studentenleven was begonnen, vertellen dat het ‘uit’ was.

Er stond een man op een ladder voor het raam van mijn werkkamer op de eerste verdieping. Het was de huisschilder. Door de gordijnen heen, die ik gesloten hield om de warmte te weren, zag ik het silhouet van de man op de ladder heen en weer bewegen.

Het stond in Trouw van dit weekend: ‘Geluk is geld terugsturen’. Twee broers, Msgane Zeray (17) en Fnan Tesfahans (10) uit Eritrea zijn zulke gelukzoekers, al komt het idee niet van henzelf.

Ook als schrijvers zich niet meer onder de levenden bevinden, willen ze op onverwachte momenten nog wel eens opduiken. Hermans, die meer typemachines bezat dan hij boeken heeft geschreven, leeft voort in zijn typemachines die in de stad Gent in België een onderkomen vonden.

Het komt wel eens voor dat ik geen mensen verdraag. Dat het al teveel is wanneer ze langs mijn keukenraam voorbij lopen. Ik trek dan de voordeur open en roep: ‘U bent de zoveelste vandaag.

Ik zat op een rode driezitsbank in een van de gefingeerde woonkamers bij Ikea en dacht aan Vroman. ‘Bij zijn leven kon hij zo over de dood schrijven dat je er bijna zin in kreeg’.