Nairi Zarjan heeft literair vorm gegeven aan het Armeense volksepos over de helden van Sassoen. Zoals alle volksverhalen is ook dit geleidelijk ontstaan. Het is gebaseerd op mondelinge overlevering van generatie op generatie, voortdurend aangepast en aangevuld.
Huub Bartman
Een huiveringwekkend, aangrijpend sprookje
Recensie door Huub Bartman
Bijtijds leerde ik me te vermommen in woorden, die eigenlijk wolken waren’.
Naar Parijs gevlucht voor de Nazi’s had Walter Benjamin er tussen 1932 en 1938 behoefte aan zijn kinderjaren in Berlijn te boekstaven, niet zozeer, zoals hijzelf zegt, om autobiografische redenen als wel om filosofische.
Compilatie van eerder gepubliceerd werk
Recensie door Huub Bartman
‘In Klein-Rome werd ons vanuit de biechtstoel krachtig aangeraden vooral veel te zwemmen en veel te fietsen, liefst zo vroeg mogelijk in de ochtend en overdag als de onkuise beelden en verlangens kwamen.
Dit ben ik niet
Recensie door Huub Bartman
Twee mensen, een man van 48 en een vrouw van 38, verdwalen onafhankelijk van elkaar tijdens een trainingswandelingetje in een bos in Jutland. Hij heet Roar. Zij is naamloos. Hij is de verteller, de ik-figuur.
Evenwichtig en fascinerend beeld in een knappe biografie
Recensie door Huub Bartman
‘”Ik ben cellist”, zei ooit een vriend van Poetin tegen hem, “Ik weet dat jij geheim agent bent, maar ik weet niet wat dat inhoudt.
'De waarheid is de beste leugen'
Recensie door Huub Bartman
‘Plaisir d’amour ne dure que’un instant, chagrin d’amour dure toute la vie.’ Omdraaien moet je die spreuk, ook wanneer je die toepast op het geschreven woord.
Leestips voor de decembermaand - Huub Bartman
Favoriete boeken van de afgelopen tijd
1. Land, land! ……, door Sandor Márai, uitgeverij Wereldbibliotheek
2. De gouden vlieger en Anna, door Dezsö Kosztolányi, uitgeverij Van Gennep
Onlangs heb ik een bezoek gebracht aan Boedapest, een parel aan de Donau waar ik nog nooit geweest was.
'Hij hoopte dat er ooit iemand zou zeggen dat hij een goed mens was'
Recensie door Huub Bartman
Door de waterspiegel is de laatste roman van Tomas Lieske, een inmiddels gearriveerd Nederlands schrijver van gedichten, verhalen en romans wiens werk met diverse prijzen is bekroond. Vaste thema’s in zijn werk zijn spelen met tijd en ruimte, de oorlog, liefde en dood en de stad Leiden.
Recent
19 oktober 2018
18 oktober 2018
17 oktober 2018
16 oktober 2018
15 oktober 2018
Literair Nederland - 10 jaar geleden
28 oktober 2008
Kwetsbare poëzie
Recensie door Wouter
De nieuwe bundel van dichter en journalist Hilbrand Rozema kent lange zinnen van weinig woorden. En zoals een Groninger betaamt, heeft die aan een half woord genoeg. Hoewel, weinig halve woorden, want Rozema floreert in taligheid. Dit brengt enerzijds prachtige constructies met zich mee, zoals de eenvoudige maar prachtige beginzinnen van de vierdelige cyclus ‘Losgeregende bloesems’: ‘Het licht van de zon / op de losgeregende bloesems.’