Paul Binnerts werd vlak voor de oorlog geboren als kind uit een gemengd joods huwelijk. Hoewel hij er geen actieve herinneringen aan heeft, heeft de oorlog hem wel zijn leven lang uit zijn slaap gehouden.
Huub Bartman
De zomerboeken van Huub Bartman
Zomerlezen
Huub Bartman gaat op vakantie en neemt mee: Benny Lindelauf, Hoe Tortot zijn vissenhart verloor; Jozef Wittlin, Het zout der aarde; Caroline de Gruyter, Beter wordt het niet;
De hond heeft het beste beeld op de wereld
Recensie door Huub Bartman
Guido van Hengel is gespecialiseerd in de geschiedenis van het voormalige Joegoslavië. Zijn boek De dagen van Gavrilo Princip uit 2014 is met veel lof onthaald. In zijn nieuwe boek Roedel kijkt hij opnieuw naar de geschiedenis van het voormalige Joegoslavië, maar nu vanuit het perspectief van een hond, dus vanaf knie- of heuphoogte.
Een leugenaar?
Recensie door Huub Bartman
‘Wie het ooit waagt mijn biografie te schrijven zal een doortrapte leugenaar moeten zijn’ verzucht Eduard Douwes Dekker aan het eind van zijn leven. En daar is hij dan, die biografie, geschreven door Ger Beukenkamp: Multatuli, het leven van een klokkenluider in twintig dialogen.
Fotosynthese 19 - De generaal
Ter voorbereiding op een bezoek aan het Kröller-Müller Museum zocht ik naar informatie op de website van het museum. Daar vond ik een foto van een standbeeld van Christiaan de Wet, een generaal uit de Boerenoorlog eind 19e eeuw.
Eerst Dublin zien en dan sterven
Recensie door Huub Bartman
Christine Dwyer Hickey is een Ierse schrijver, die al heel wat boeken op haar naam heeft staan. In Nederland is tot nu toe alleen haar boek De laatste trein uit Ligurië in vertaling verschenen, dat zich afspeelt in het fascistische Italië van de jaren dertig.
Estlands trauma door de ogen van een kind
Recensie door Huub Bartman
De Baltische staten werden in augustus 1939, middels een beruchte, geheime clausule in het niet-aanvalsverdrag tussen Hitler en Stalin, geannexeerd door Stalin. Dit leidde tot verzet onder de bevolking van die landen. Stalin-'s plan om de hele bevolking van Estland op transport te zetten naar Siberië werd door de snelle opeenvolging van de gebeurtenissen in de internationale politiek in die tijd niet tot uitvoering gebracht. Als na de oorlog het IJzeren Gordijn definitief een feit is geworden, voert Stalin alsnog een actieve herhuisvestingspolitiek. Estlanders die verdacht worden van nationalistische sympathieën worden afgevoerd naar kampen in Siberië en hun huizen worden ingenomen door families van nationale minderheden elders in de Sovjet-Unie. Tegen deze achtergrond speelt zich het verhaal af dat Ilmar Taska beschrijft in zijn boek Pobeda 1946.
No guts, no glory
Recensie door Huub Bartman
Met Gekkenwerk schrijft Minca Nijhuis een persoonlijke getuigenis van haar werk als oorlogscorrespondent. Om niet te vervallen in een droog, gefragmenteerd verslag van haar belevenissen van de afgelopen 25 jaar heeft zij ervoor gekozen deze te gieten in de vorm van een roman.
Een gast op deze aarde
Recensie door Huub Bartman
Na de machtsovername door de nazi’s in 1933 in Duitsland vlucht Joseph Roth naar Parijs. Daar schrijft hij in 1934 zijn roman Tarabas. Het verhaal speelt zich af tijdens en vlak na de Eerste Wereldoorlog in het oude kozakkenland ten noorden van de Zwarte Zee.
Nieuw besef
Column
Het thuisblijven tijdens de corona pandemie maakte veel nostalgische gevoelens los naar tv-programma’s van vroeger. De keuze van presentator Charles Groenhuijsen van Op1 viel op een scène uit Pipo de Clown, waarin zigeuner Felicio figureert en de indiaan Klukkluk.
'Ik ben een schrijver'
Recensie door Huub Bartman
Alles stond al klaar. ‘Een wijde zwartlinnen broek die vanbinnen met een lint werd aangehaald zodat er geen riem nodig was, zwarte enkelsokken, zachte, comfortabele sportschoenen, een T-shirt van fijn katoen en een donker overhemd.’, schrijft Ahmet Altan op de eerste pagina van zijn boek Ik zal de wereld nooit meer zien.
Standbeelden
Column
Geen standbeeld staat op dit moment nog veilig op zijn sokkel. Burgemeesters geven opdracht aan hun ambtenaren alle standbeeelden in hun gemeente te inventariseren en te onderzoeken in hoeverre de afgebeelde persoon naar huidige maatstaven nog deugt.
Recent
15 oktober 2021
15 oktober 2021
14 oktober 2021
13 oktober 2021
13 oktober 2021
12 oktober 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
17 oktober 2011
Recensie door: Lodewijk LasschuijtRecensie door Lodewijk Lasschuijt
Indien het een schrijver niet lukt om een eigen stijl te ontwikkelen, kan hij maar beter een ander beroep kiezen. Maar is schrijver eigenlijk wel een beroep? Andrea Bajani laat zien dat schrijven veel meer is dan een ambacht, hij kan met recht een scheppend kunstenaar genoemd worden. In zijn verhaaltrant ontdekken we dingen die nog nergens anders zijn vertoond. Zonder er een uitputtende opsomming van te geven weet hij beelden op te roepen van een verwoestende oorlog waarin de meest verschrikkelijke misdaden worden bedreven.