Er zitten eikenprocessierupsen in mijn hoofd. Ineens waren ze er, samengeklonterde rupsennesten met gemene netelhaartjes die alle ruimte innemen en erom schreeuwen beschreven te worden. Ik doe alsof ik doof ben.
Hilary Mantel
Bevoorrecht in de jaren zestig
Recensie door Evert Woutersen
Hilary Mantel won twee keer de Man Booker Prize, voor Wolf Hall (2009) en voor Bring up the Bodies (2013), vertaald als Het boek Henry.
Wonen in een lichaam als een haveloos oud gebouw
Recensie door Geurt Franzen
Het Paleis van Domme Vragen, zo noemde schrijfster Hilary Mantel (1952) als kind de school waar ze naartoe ging. Ze was een hartstikke slim meisje, maar voelde zich volstrekt niet thuis op school, tussen kinderen die domme vragen stelden, op een plek waar alles zich afspeelde volgens een strak regime.
Recent
2 juni 2020
29 mei 2020
28 mei 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
04 juni 2010
Recensie door: Albert HogeweijRecensie door Albert Hogeweij
De nieuwe, fraai vormgegeven bundel van Tsead Bruinja toont voorop een scherp genomen foto van een schop die niet lang tevoren nog gebruikt moet zijn gezien de aarde die er nog aan zit. Achterop ligt de dichter zorgeloos in het hoge gras te dromen. Tussen voor- en achterplat staan 55 gedichten gegroepeerd over 7 afdelingen. Ditmaal geen motto’s van collega-dichters dan wel popmuzikanten, maar is gewoon Bruinja zelf (op een ingelaste sample van Paul van Ostaijen na) ongehinderd aan het woord met al zijn lef en minimale interpunctie en in al zijn kwetsbaarheid.