De tweede vertaalde roman van de Braziliaanse schrijver José J. Veiga (1915-1999), speelt in de jaren zeventig en beslaat een periode van zes jaar waarin het rustige stadje Taitara zich ontwikkelt tot een dictatoriaal staatje.
Harrie Lemmens
Als het lukt gaat het goed
Column
Het overkwam schrijver António Lobo Antunes
Jezelf zo teleurstellen dat je er niet meer in gelooft. Ik ben goed in taarten bakken en wilde een regenboogtaart maken. Tientallen keren gebakken, altijd succes.
Oogst week 5
Door Ingrid van der Graaf
De Braziliaanse schrijver José J. Veiga (1915-1999), schreef zestien romans en verhalenbundels en wordt gezien als één van de belangrijkste schrijvers van Brazilië. Sinds vorig jaar wordt zijn werk dan opnieuw uitgegeven en zijn eerste boek De drie plagen van Manirema, werd in het Nederlands vertaald.
Je weet niet wat je leest
Recensie door Ingrid van der Graaf
Om de chaos en rauwheid van het leven in Angola ten tijde van de onafhankelijkheid (na 400 jaar Portugese kolonisatie) en de daarop volgende 27 jarige burgeroorlog te beschrijven, heeft José Eduardo Agualusa (1960) het in werkelijkheid gebeurde gegeven gebruikt van de vrouw die zich gedurende de burgeroorlog ingemetselde in haar flat en zo de oorlog ternauwernood overleefde.
Onaangepaste hoofdpersoon in een zelfverkozen jungle
Recensie door Karel Wasch
Eindelijk is er weer een vertaling van het meesterwerk Angel van Cormac McCarthy uit 1979. Dit maal heet het Suttree, naar de naam van de hoofdpersoon Cornelius Suttree.
Allegorische fantasie streelt de zintuigen
Recensie door Anky Mulders
José Veiga’s boeken beginnen volgens vertaler Harrie Lemmens steeds in een dorp, waarin het onschuldige, gezapig leventje van buitenaf ruw wordt verstoord. Zo ook in De drie plagen van Manirema (oorspronkelijke titel: A hora dos ruminantes), een fantastisch ofwel magisch realistisch verhaal over een klein stadje dat machteloos moet toezien hoe het ten prooi valt aan onbegrijpelijke, verwoestende gebeurtenissen.
Literatuur als invalshoek
Recensie door Olivier Rieter
Er zijn in de loop der tijd vele visies op het fenomeen reizen geformuleerd. Twee van de meest voorkomende varianten lijken niet met elkaar te verenigen, namelijk dat reizen je horizon verbreedt en dat reizen juist iets is voor mensen met weinig fantasie.
Sluit je ogen maar
Recensie door Machiel Jansen
De filmwereld kent The Golden Raspberry Awards, ook wel The Razzie Awards genoemd, voor de slechtste films. Voor zover bekend kent de literatuur een dergelijke prijs niet.
Recent
18 februari 2019
15 februari 2019
13 februari 2019
12 februari 2019
11 februari 2019
8 februari 2019
Literair Nederland - 10 jaar geleden
01 maart 2009
Vinkenoog VerzameldDat Simon Vinkenoog (1928) de tachtig is gepasseerd is maar moeilijk voor te stellen. Hij treedt overal op, danst en swingt, dicht en zingt en lijkt nog immer alom aanwezig. Dat uitgeverij Nijgh &Van Ditmar nu met zijn verzamelde gedichten komt lijkt een eerbetoon aan deze performer/dichter.
Vinkenoog organiseerde Poëzie in Carré in 1966, een inmiddels legendarische bijeenkomst met een keur aan dichters, die na een copieuze maaltijd optraden in het stampvolle theater.