‘De Jong [wil] met zijn Actus laten zien dat het leven in principe nutteloos is. En kunst misschien wel de laatste strohalm’. Het is een citaat uit Vrijheid.
Hans den Hartog Jager
Oogst week 3 - 2019
door Carolien Lohmeijer
Komend weekend, op 19 januari, opent in Museum de Fundatie in Zwolle de tentoonstelling Vrijheid – de vijftig Nederlandse kernkunstwerken vanaf 1968. Tegelijkertijd verschijnt van Hans den Hartog Jager een boek met dezelfde titel.
Uit het archief - Hans den Hartog Jager, Babel en Sebastiene Postma
door Hettie Marzak
Als het om boeken gaat, kunnen impulsieve aankopen heel verrassend zijn. Een boek kopen zonder dat je weet wat je in handen hebt, maar vanuit het gevoel dat zegt dat het goed is.
Lichte kunst
Martin Lok
Alhoewel iedere zomervakantie zich bij uitstek leent om je eens goed te verdiepen in kunst is er vaak een gewichtige reden die je ervan weerhoudt. En dat bedoel ik letterlijk, want veel kunstboeken lijken geschikter voor de koffietafel dan voor de koffer.
'Kan hedendaagse kunst de wereld verbeteren?'
Recensie door Martin Lok
‘Kan hedendaagse kunst de wereld verbeteren?’ Dat is de ondertitel én centrale vraagstelling van het boek dat Hans den Hartog Jager schreef over het streven van moderne kunstenaars om zich te ontworstelen aan de vrijblijvendheid van hun metier.
Recensie door: Carolien van Welij
Recensie door Carolien van Welij
In Museum de Fundatie in Zwolle is nu de tentoonstelling ‘Meer licht’ te zien. Hans den Hartog Jager, schrijver en kunstcriticus, is de samensteller van deze expositie. Tegelijkertijd publiceerde hij het essay Het sublieme, over ‘de opmerkelijke, ongemakkelijke manier waarop er in de hedendaagse kunst wordt omgegaan met schoonheid.’
Zelf God Worden
Hans den Hartog Jager (1968) is journalist bij NRC Handelsblad. Hij schrijft voor de cultuursectie en publiceerde onder anderen over Menno ter Braak, Gerhard Richter, Lucian Freud en Vincent van Gogh.
Recent
19 januari 2021
18 januari 2021
15 januari 2021
14 januari 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
20 januari 2011
Spionageroman of een anti-Joodse dollemansrit
Stelt u zich voor: als lezer vliegt u in volle vaart door Umberto Eco’s labyrintische bibliotheek, die naar verluidt uit zo’n 30.000 werken bestaat. Op zeker moment botst u tegen een wand vol boeken en veroorzaakt een ‘omgevallen boekenkast’: een lawine van obscure, negentiende-eeuwse boeken over uiteenlopende (maar op Eco-esque wijze met elkaar verbonden) onderwerpen als garibaldiaans militarisme, de Tempeliers en vrijmetselarij, doofpotaffaires, zwendel en bedrog, luciferiaans occultisme, kabbalistiek, Judaïstiek, negentiende-eeuwse literatuur en krantenfeuilletons, imperialisme, (contra)spionage, jezuïeten, gastronomie, freudiaanse psychoanalyse, de Risorgimento (Italiaanse eenwording), Parijs ten tijde van ‘Les travaux haussmannien’ en nog veel meer fin de siècle-aangelegenheden.