Pompen of verzuipen. Handen als kolenschoppen drukken iemand onder water. Hij voelt hoe het lichaam even tegensputtert. Verdrinkt hier iemand? Een krantenbericht op groezelig papier uit de tijd dat ‘eist’ nog als ‘eischt’ geschreven werd.
Geurt Franzen
Ontbijten met gelei uit kraters van groen
Recensie door Geurt Franzen
Je zal toch per ongeluk in een afgelegen hotel belanden, waar internet en een netwerk voor je mobiele telefoon ontbreken. Een ware nachtmerrie voor de moderne mens. Het overkomt Ariel Panek, de hoofdpersoon in DBC Pierre’s nieuwe roman Ontbijt met de Borgias.
Twee talen en twee zielen in hetzelfde lichaam
Recensie door Geurt Franzen
Tweemaal een voorplat, twee titels in twee talen. Twee hoofdpersonen, één lichaam, één schrijver. Dat kenmerkt de opmerkelijke dubbelroman Einde verhaal/End of Story van de geboren Amsterdammer Philibert Schogt (1960), die opgroeide in de VS en Canada.
Zelfspot en ironie in ogenschijnlijk lichtvoetige roman van Eco
Recensie door Geurt Franzen
Umberto Eco (1932) rijgt historische feiten aan een kralensnoer en maakt die ketting met behulp van zijn verbeelding sluitend. Maar zelfs de schakeltjes die het product zijn van zijn fantasie, zijn echt.
Wel de roes, niet de hoofdpijn
Recensie door Geurt Franzen
Een goeie drinkscène, daar knapt menig boek van op. Maar het zijn niet de gemakkelijkste om te schrijven. Zoals een acteur die een dronken personage op het toneel neerzet moet waken voor over-acting, zo moet een auteur ervoor waken dat zijn scène over the top wordt.
De verzinsels die we allemaal willen horen
Recensie door Geurt Franzen
Een romanschrijver en een oplichter hebben veel gemeen. Natuurlijk, de bedoelingen van de eerste zijn nobeler dan die van de flessentrekker. Maar op de toppen van hun kunnen spelen ze beiden met de werkelijkheid, spiegelen ze allebei hun publiek een wereld voor die er verduiveld echt uitziet.
Recent
29 mei 2020
28 mei 2020
26 mei 2020
22 mei 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
01 juni 2010
Twee recensies over een boek
Freudiaans of niet, feit is dat wij de recensenten Hilde van Vlaanderen en Machiel Jansen beiden De sprekende slang van Nico Dros toestuurden en dat zij vrijwel tegelijkertijd een bespreking van dit boek aanleverden. Beide recensies zijn zeer de moeite waard. Daarom werd besloten beide recensies in één bericht te plaatsen.