Eicel, het debuut van Gaia Willemars (1993), kenmerkt zich door een innemende vertelstem, swingende zinnen en een wervelwind aan gebeurtenissen. Volgens de achterflap volgen we een jonge vrouw aan het begin van haar moederschap, toch gaat Eicel grotendeels over haar leven ervóór: haar ontluikende seksualiteit, haar verhouding tot haar lichaam en de worsteling met haar zelfbeeld – de voorgeschiedenis en vorming van een moeder dus, de drager van de eicel.
