Hoe terecht of onterecht de verontwaarding rond een boek ook mag zijn, het is in elk geval een trefzekere manier om er de aandacht op te vestigen. Zoals vorige week Onze verslaggever in de leegte van Dimitri Verhulst.
Frans van der Wiel
Als een rivier onder de grond
Recensie door Els van Swol
Kort na elkaar verschenen twee romans van de hand van Amerikaanse auteurs die ‘onder de grond’ spelen: De ondergrondse spoorweg van Colin Whitehead en De onderwereld van Kevin Canty.
Trans-Atlantisch - Colum McCann
Recensie door Jaap M. Jansen
Alles valt en staat met het perspectief
Recensie door Jaap Jansen
Het bijpersonage is niet zelden uitermate intrigerend. De ietwat onhandige dichter Pierre Gringoire in Victor Hugo’s Notre Dame de Paris is minstens zo interessant als de gebochelde klokkenluider, in The Secret History van Donna Tartt heeft de hoofdpersoon Richard in vergelijking tot zijn klasgenoten de belangwekkendheid van een stoeptegel, en wat te denken van de – als een wat sullig bijpersonage gepresenteerde – schilder Basil Hallward in Oscar Wilde’s The Picture of Dorian Gray?
Recent
26 mei 2020
22 mei 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
27 mei 2010
Recensie door: Rein SwartZuiverheid in plaats van verhevenheid a.u.b.
Zoals de ondertitel aangeeft gaat het in dit boek over het schrijven van romans en verhalen. Brokken gunt ons een een kijkje in de keuken. Hij bespreekt in stukjes van zo’n drie of vier bladzijden voor de hand liggende ingrediënten als toon, personages en compositie, maar komt ook met verrassende onderwerpen als de waarde van de komma en het belang van de ingeving.
Brokken begint heel stimulerend met een stukje dat Zonder wetten luidt.