In de jaren ’70 bezocht Jorge Luis Borges Jeruzalem. In een soek aan de Al-Zaharastraat zei hij zijn toehoorders dat de verhalen uit Duizend-en-één-nacht oorspronkelijk op zichzelf stonden.
Frans van der Wiel
Oogst week 10 - 2020
Hoe terecht of onterecht de verontwaarding rond een boek ook mag zijn, het is in elk geval een trefzekere manier om er de aandacht op te vestigen. Zoals vorige week Onze verslaggever in de leegte van Dimitri Verhulst.
Als een rivier onder de grond
Recensie door Els van Swol
Kort na elkaar verschenen twee romans van de hand van Amerikaanse auteurs die ‘onder de grond’ spelen: De ondergrondse spoorweg van Colin Whitehead en De onderwereld van Kevin Canty.
Trans-Atlantisch - Colum McCann
Recensie door Jaap M. Jansen
Alles valt en staat met het perspectief
Recensie door Jaap Jansen
Het bijpersonage is niet zelden uitermate intrigerend. De ietwat onhandige dichter Pierre Gringoire in Victor Hugo’s Notre Dame de Paris is minstens zo interessant als de gebochelde klokkenluider, in The Secret History van Donna Tartt heeft de hoofdpersoon Richard in vergelijking tot zijn klasgenoten de belangwekkendheid van een stoeptegel, en wat te denken van de – als een wat sullig bijpersonage gepresenteerde – schilder Basil Hallward in Oscar Wilde’s The Picture of Dorian Gray?