Hoe terecht of onterecht de verontwaarding rond een boek ook mag zijn, het is in elk geval een trefzekere manier om er de aandacht op te vestigen. Zoals vorige week Onze verslaggever in de leegte van Dimitri Verhulst.
Frans van der Wiel
Als een rivier onder de grond
Recensie door Els van Swol
Kort na elkaar verschenen twee romans van de hand van Amerikaanse auteurs die ‘onder de grond’ spelen: De ondergrondse spoorweg van Colin Whitehead en De onderwereld van Kevin Canty.
Trans-Atlantisch - Colum McCann
Recensie door Jaap M. Jansen
Alles valt en staat met het perspectief
Recensie door Jaap Jansen
Het bijpersonage is niet zelden uitermate intrigerend. De ietwat onhandige dichter Pierre Gringoire in Victor Hugo’s Notre Dame de Paris is minstens zo interessant als de gebochelde klokkenluider, in The Secret History van Donna Tartt heeft de hoofdpersoon Richard in vergelijking tot zijn klasgenoten de belangwekkendheid van een stoeptegel, en wat te denken van de – als een wat sullig bijpersonage gepresenteerde – schilder Basil Hallward in Oscar Wilde’s The Picture of Dorian Gray?
Recent
10 mei 2021
3 mei 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
10 mei 2011
Recensie: Een hermelijn in Tsjernopol - Gregor von RezzoriRecensie door: Hilde van Vlaanderen
Ruim vijftig jaar geleden, in 1959 stond de schrijver Gregor von Rezzori op de voorpagina van het gerenommeerde Duitse tijdschrift Der Spiegel. Een elegante man met een ietwat spottende blik kijkt de lezer aan. Wanneer je zijn boeken leest, herken je waarschijnlijk deze blik. Von Rezzori was een schrijver, die uitermate nauwkeurig observeerde en zijn waarnemingen op verfijnde, soms barokke wijze uitwerkte in zijn verhalen en romans.