Er ligt een man op het bankje in de stationswachtruimte in spierwit pak en blauwe schoenen. Een feestganger die de tijd uit het oog verloren heeft. Het is zes uur in de ochtend, ik wacht op de eerste trein richting Zwolle.
Fine Just the Way It Is.
Recent
16 september 2019
11 september 2019
10 september 2019
9 september 2019
6 september 2019
Literair Nederland - 10 jaar geleden
16 september 2009
De woorden leven en hoe!Over sommige boeken zou ik helemaal niets willen zeggen om er niets over te verklappen, maar er alleen op wijzen of er desnoods iets over te zingen, net zoals in dit boek de potige vader Jay en later ook de moeder Laura doen voor hun zoon op een gestikte deken in de achtertuin.
‘Meestal werd er dan niet gesproken, ze luisterden maar wat naar de geluidjes en keken omhoog naar de sterren en voelden zich heel erg kalm en blij en droevig tegelijk, en dan zette zijn vader opeens heel zachtjes in, haast alsof hij voor zichzelf zong: ‘Daal neer,’