Soms kan ik niet op een woord komen. Dan dwing ik mijn gespreksgenoot te wachten door de ogen dicht te knijpen en dramatisch het hoofd te schudden, handen beelden uit.
Fernando Pessoa
Vierde editie Zuca-Magazine, een kennismaking met Braziliaanse literatuur
Recensie door Ingrid van der Graaf
Het online tijdschrift voor vertaalde Portugeestalige literatuur Zuca-Magazine publiceert jaarlijks een papieren themaversie, samengesteld uit artikelen die in het onlinemagazine zijn verschenen. Zo was er al een special over José Saramago (1922-2010), een poeziënummer en eind vorig jaar verscheen de vierde editie met het thema, ‘Brazilië en de kunst van het vertalen’.
Verontrustende gedichten van een Portugees dichter
Recensie door Hettie Marzak
Vertaler Harrie Lemmens maakte uit een aanbod van drie boekdelen orthonieme gedichten, (500 pagina’s dik) een keuze van 109 gedichten en stelde een tweetalige bundel samen met de veelzeggende titel Een spoor van mezelf.
Gaandeweg ontstond een biografie in gedichten
Interview door Ingrid van der Graaf
Deze maand verscheen de dichtbundel Een spoor van mezelf van de Portugese dichter en schrijver Fernando Pessoa (1888-1935). Een keuze uit de orthonieme gedichten van Pessoa die hoofdzakelijk onder vele pseudoniemen (voor Pessoa-kenners: heteroniemen) schreef.
Verglijden van de tijd
Recensie door Albert Hogeweij
Of de meeste boekenliefhebbers na lezing van de bloemlezing Vogels, vlinders & andere vliegers nu eens niet de naam Hans van Pinxteren in de eerste plaats zullen associëren met zijn gerenommeerde vertalingen van o.a.
Het is mooi als het nog een kant op kan
Interview door Ingrid van der Graaf
De Portugese fotografe Ana Carvalho (1952, Porto) is van oorsprong vertaler. Ze vertrok halverwege de jaren zeventig naar Berlijn waar ze Thomas Mann en Ernst Jünger in het Portugees vertaalde.
Mensen en mistroostigheid in Lissabon
Als ik opkijk van mijn polvo à Lagareiro zit hij aan het belendende tafeltje. Dat wil zeggen: de jongere versie van een zelf. Hij draagt al een brilletje, het snorretje heeft hij nog niet.
De vele 'ikken' van Fernando Pessoa
Het was een zondag in maart en we hadden het niet zo in de gaten maar het bleek de warmste dag in maart ooit geregistreerd. We liepen langs overvolle terrassen linea recta naar Nederlands enige Literatuurhuis dat zich aan de Oudegracht in Utrecht bevindt.
Recensie door: Albert Hogeweij
Recensie door Albert Hogeweij
Toen ik voor het eerst de titel van de ‘nieuwe Pessoa’ zag, las ik aanvankelijk ‘Heimwee naar vervreemding’. Nadat echter gebleken was dat de werkelijke titel Heimwee naar vereeuwiging luidde, maakte een lichte teleurstelling zich van mij meester.
Recent
2 juni 2020
29 mei 2020
28 mei 2020
26 mei 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
02 juni 2010
Recensie door: Karel WaschRecensie door Karel Wasch
Wie het boek Wij drieën van Julia Blackburn wil lezen moet wel wat gewend zijn. De autobiografie van deze schrijfster is een mengeling geworden van bizarre dagboekfragmenten, herinneringen en flarden van brieven.
Daarnaast zijn er in cursief veel dromen opgenomen van de schrijfster. Julia Blackburn publiceerde eerder zes romans waarvan er twee werden genomineerd voor de prestigieuze Orange Prize.
Thomas Blackburn(1916-1977), de vader van Julia, is een van de drie hoofdrolspelers in het drama.