Lees je de tijd af in gedichten dan kom je tot de ontdekking dat ze sneller verglijdt wanneer ze in poëzie wordt gevat. Anders gezegd; poëzie verheft het gerammel aan normen en waarden en Beruhigt de wereld tot een aantal overzichtelijk opgestelde strofen.
Eva Gerlach
15
feb
Poëzie rendez-vous met Eva Gerlach in Gent (B)
Eva Gerlach is een van de belangrijkste dichters uit het Nederlandse taalgebied. Vorig jaar verscheen haar recentste dichtbundel Ontsnappingen (De Arbeiderspers), die genomineerd werd voor de Herman de Coninckprijs 2017 en waarvoor de dichteres op 1 februari 2017 de 9e Awater Poëzieprijs in ontvangst mocht nemen.
Niets is wat het lijkt
Recensie door Reinder Storm
Wie Eva Gerlach wel eens heeft zien optreden of horen voorlezen, bewaart misschien ook de herinnering aan iemand die kwetsbaar oogt en klinkt, en tegelijkertijd in haar poëzie iets kan laten doorklinken van onverzettelijkheid, kracht en hardheid.
Eva Gerlach op haar best
Recensie door Casper van der Veen
Alleen dieren kunnen het ware geluk kennen, zo schreef de filosoof Friedrich Nietzsche in zijn vroege essay Vom Nutzen und Nachteil der Historie für das Leben. Dieren leven namelijk ‘onhistorisch’ in een continu heden.
Eva Gerlach publiceerde onlangs haar nieuwe bundel 'Ontsnappingen'
DichterBij is een serie van de VPRO over Nederlandstalige dichters. De filmpjes zijn een gedicht en een flard uit het dagelijks leven van de dichter.
Alledaagse ergernissen in het theater
Agenda // 20.30 uur// Torpedotheater // Amsterdam
Aanstaande maandag 16 maart verzorgen beeldend kunstenaar Bianca Sistermans en de dichters Eva Gerlach en Sasja Janssen een optreden in het kleinste theatertje van Amsterdam.
De Revisor - Jaarboek voor nieuwe literatuur I
De redactie van De Revisor heeft zich vernieuwd en bestaat sinds medio 2010 uit Gustaaf Peek, Jan van Mersbergen, Erik Lindner en Daan Stoffelsen. Onder de nieuwe redactie verschijnt tweemaal per jaar een halfjaarboek over en met de beste Nederlandse literatuur en een website.
Recent
4 juni 2020
2 juni 2020
29 mei 2020
28 mei 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
04 juni 2010
Recensie door: Albert HogeweijRecensie door Albert Hogeweij
De nieuwe, fraai vormgegeven bundel van Tsead Bruinja toont voorop een scherp genomen foto van een schop die niet lang tevoren nog gebruikt moet zijn gezien de aarde die er nog aan zit. Achterop ligt de dichter zorgeloos in het hoge gras te dromen. Tussen voor- en achterplat staan 55 gedichten gegroepeerd over 7 afdelingen. Ditmaal geen motto’s van collega-dichters dan wel popmuzikanten, maar is gewoon Bruinja zelf (op een ingelaste sample van Paul van Ostaijen na) ongehinderd aan het woord met al zijn lef en minimale interpunctie en in al zijn kwetsbaarheid.