In 1989 bezocht David Bellos, de biograaf van Georges Perec, Belgrado. Hij was er om Joegoslavische vrienden van de schrijver op te zoeken waarmee hij in het midden van de jaren 50 in Parijs was omgegaan.
Edu Borger
Zomerlezen - Herlezen
Als ik drie boeken als tip voor de vakantie moet noemen denk ik het eerst aan Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer. Maar dat las iedereen natuurlijk al.
Zomerboeken 2018 - La France douce-amère
Niet elke Fransman leeft als God in Frankrijk. Ook als u het land alleen kent van de camping in de Landes waar u elk jaar twee weken rosé gaat drinken, is het u waarschijnlijk niet ontgaan dat er in de banlieue weleens wat auto’s in de vlammen opgaan.
Modiano's spel met de lezer
Recensie door Thomas van Houwelingen
Aan het einde van het derde seizoen van Netflix’ successerie Fargo zegt één van de hoofdpersonen: ‘The past is unpredictable. Which of us can say what actually occurred, and what is simply a rumour, misinformation or opinion?’ Daaraan zou je de herinnering kunnen toevoegen.
Perec kijkend en Perec dromend
Recensie door Adri Altink
Na jaren van stilte is de Franse auteur Georges Perec (1936 – 1982) weer helemaal aanwezig in de boekenschappen. Steeds meer niet eerder vertaald werk van hem is in het Nederlands verkrijgbaar.
Voor het eerst in Nederlandse vertaling
Recensie door Lodewijk Brunt
De verteller en hoofdpersoon uit Patrick Modiano’s Nachtronde zou volkomen tevreden zijn geweest met een klein dorpje en een oude klokkentoren, zoals hij zegt, maar hij bevindt zich nu eenmaal in Parijs, een stad als een reusachtig Luna-Park, waar hij heen en weer wordt gesleept tussen schiettenten en achtbanen, tussen het Poppentheater en de Sirocco-draaimolens.
Legpuzzel van een vervalsingscarrière
Recensie door Adri Altink
Liefhebbers van Perec stond in 2012 een aangename verrassing te wachten. Éditions du Seuil besloot ter gelegenheid van de dertigste sterfdag van de schrijver diens Le Condottière uit te geven.
Recent
27 oktober 2021
26 oktober 2021
25 oktober 2021
21 oktober 2021
19 oktober 2021
17 oktober 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
28 oktober 2011
Erbij willen horen zonder jezelf te verliezen
Recensie door Carolien van Welij
‘Sandra en haar moeder waren wel een beetje zwart, maar niet helemaal. Dat verschil was heel subtiel. Je kon te zwart zijn, zoals Tanya, en dan wilden witte mensen niet met je omgaan. Als je een beetje meer bruin was, zoals Sandra’s familie, dan was je oké. Zolang je tenminste altijd even aardig deed en het niet te veel had over dingen die niet Nederlands waren.’