De mens als deurbel
De donkere dagen voor kerst zijn nooit meer hetzelfde sinds De avonden van Simon van het Reve. Geen knus knappend haardvuur, engelenhaar en dampende chocolademelk, maar waterkou, potkachel, haaruitval en appel-bessen wijn.
De mens als deurbel
De donkere dagen voor kerst zijn nooit meer hetzelfde sinds De avonden van Simon van het Reve. Geen knus knappend haardvuur, engelenhaar en dampende chocolademelk, maar waterkou, potkachel, haaruitval en appel-bessen wijn.
Het boek begint fascinerend. De negenendertigjarige Keith Neudecker is net ontsnapt uit de Twin Towers en wankelt te midden van andere verdwaasden door Manhattan. Hij heeft glassplinters in zijn gezicht, zit onder het roet en lijkt nog het meest op een grijze robot.
Dat Simon Vinkenoog (1928) de tachtig is gepasseerd is maar moeilijk voor te stellen. Hij treedt overal op, danst en swingt, dicht en zingt en lijkt nog immer alom aanwezig. Dat uitgeverij Nijgh &Van Ditmar nu met zijn verzamelde gedichten komt lijkt een eerbetoon aan deze performer/dichter.
Vinkenoog organiseerde Poëzie in Carré in 1966, een inmiddels legendarische bijeenkomst met een keur aan dichters, die na een copieuze maaltijd optraden in het stampvolle theater.