‘Ik zat al een hele tijd op je te wachten’, zei Prometheus.
‘Waarom heb je me dan niet eerder geroepen?’ antwoordde de arend.
Voor het eerst keek Prometheus naar zijn arend, die losjes boven op de kromme tralies van zijn cachot zat.’
Het is duidelijk dat hier iets vreemds aan de hand is.
Recensie door Rein Swart
De intrigerende roman ‘Austerlitz’ van W.G. Sebald uit 2003 begint met een bezoek van de ik-figuur, een alter ego van de schrijver, aan de Zoo in Antwerpen in de tweede helft van de jaren zestig. De uilen die hij daar ziet doen hem denken aan de vorsende blikken ‘zoals je die wel aantreft bij bepaalde schilders en filosofen, die door middel van de zuivere waarneming en het zuivere denken trachten door te dringen in de duisternis die ons omringt.’ Daarna ontmoet hij, heel en passant, de mysterieuze Austerlitz in de wachtkamer van het station, die zeer geïnteresseerd blijkt te zijn in de architecturale waarde van het gebouw.