‘We kwamen thuis. Ik deed alles uit, al mijn kleren die ik daar gedragen had, gooide ik in de vuilnisstortkoker. Maar ik gaf mijn veldmuts aan mijn kleine jongen.
De Bezige Bij
Je verraadt alleen van wie je houdt
Recensie door Geurt Franzen
Panter in de kelder van de Israëlische schrijver Amos Oz (1939) verscheen in Nederland voor het eerst in 1998 en is nu opnieuw uitgebracht. De boeken van de fabelachtig schrijvende Oz kunnen niet vaak genoeg opnieuw in roulatie worden gebracht, maar nu levert het een bijzondere leeservaring op.
Haasje over met het leven
Recensie door Hugo Brutin
De in 2015 bij De Bezige Bij uitgegeven verhalenbundel van Elke Geurts, getiteld Lastmens & andere verhalen omvat volgens Esther Gerritsen in haar voorwoord: ’….de beste verhalen van Elke Geurts uit haar bundels Het besluit van Dora Korstjens (2008) en Lastmens (2010) samen met drie gloednieuwe verhalen.’
De huidige Lastmens start met het aangrijpende verhaal Hier waak ik dat meteen de toon zet: vader is op een congres in IJsland waar een vulkaan is uitgebarsten wat hem belet aanwezig te zijn als moeder in erbarmelijke omstandigheden bevalt;
Jonge Somberman van oude Campert
Recensie door Els van Swol
Er zijn mensen die de Volkskrant lazen vanwege de columns van Remco Campert. Columns over Somberman. Ze verschenen tussen juni 2014 en maart 2016. Maar ook niet-lezers van deze krant kenden Somberman al uit Wie doet de koningin (1984) en het Boekenweekgeschenk Somberman’s actie (1985).
Wat hangt ons boven het hoofd?
Recensie door Rob van Dam
Het gaat slecht met de bijen. Van de 358 soorten wilde bijen in Nederland staat 56 procent op de rode lijst. De honingbij, die in volken leeft, wordt sinds een aantal jaren gedecimeerd door de ‘verdwijnziekte’, ook wel CCD genoemd: Colony Collapse Disorder, een aandoening die hele bijenvolken wegvaagt.
Buitenlandcorrespondent
Recensie door Lodewijk Brunt
In 1930 publiceerde Sigmund Freud Das Unbehagen in der Kultur, volgens velen zijn belangrijkste werk. De auteur laat zien dat we als individu streven naar de vrijheid om te doen waar we zin in hebben en wat in ons opkomt, maar dat de beschaving ons door omgangsvormen en wetten intoomt en ons door conformisme op het ‘rechte pad’ houdt.
‘De nauw begrijpbare schoonheid van het menselijke leed’
Recensie door Adri Altink
Op 16 januari van dit jaar werd de Nederlandse FARC-strijdster Tanja Nijmeijer geïnterviewd door NRC Handelsblad. Ze las net op dat moment een boek van Svetlana Alexijevitsj en zei daarover: ‘Ik herken heel veel in dit boek.
De liefde voor Henri
Recensie door Vic Veldheer
Sebastiaan Welsend is een geboren conformist van goede burgerlijke komaf. Zijn vader heeft hem geleerd altijd afstand te houden tot mensen en onaangename confrontaties uit de weg te gaan. Dat is hem goed gelukt, maar tegelijk voelt hij zich nergens bij betrokken.
‘Wat is al dat wit daar?’
Recensie door Els van Swol
Dat de Engelse keramist en schrijver Edmund de Waal ons, volgens de achterflap, gaat vertellen dat ‘porselein meer is dan een verhaal van serviezen en beeldjes’, blijkt al uit het motto dat hij koos voor zijn ‘Verslag van een obsessie’: ‘Wat is al dat wit daar?’ (uit: Moby Dick van Herman Melville);
Obsessie voor een oorlog die niet de jouwe was
Recensie door Geurt Franzen
Een schizofrene tobberd. Een schlemiel die als geschiedenisleraar voor de klas begon, maar nu zijn dagen doorbrengt in een achterafkamertje van de school. Waar hij mag bijhouden welke leerlingen spijbelen.
Literatuur als leidraad
Recensie door Thomas van Lier
In Het verdriet van anderen maakt Philip Huff, bekend van coming-of-age romans als Dagen van gras en Niemand in de stad, de lezer deelgenoot van zijn persoonlijke leeservaringen.
'een ongrijpbare pracht '
Recensie door Evert Woutersen
De Familie telt vijf personen, de Vader, de Moeder, de Dochter, de Oom en de Zoon. De laatste verblijft al een tijdje in het buitenland. Ze wonen in een huis met een stenen trap, zeven luiken en vijf deuren.
Recent
21 april 2018
20 april 2018
19 april 2018
18 april 2018
17 april 2018
16 april 2018
Literair Nederland - 10 jaar geleden
10 juli 2008
Saramago lezen tegen de tijdgeest
Recensie door Menno Hartman
‘De Nederlandse musea bevinden zich in een identiteitscrisis. Ze lijken niet te weten waar hun eigenlijke taak ligt: bij kunst of bij entertainment.’ schreef Janneke Wesseling in het NRC-Handelsblad van zaterdag 30 oktober. Verscheidene musea kiezen niet meer voor tentoonstellingen die gewijd zijn aan een kunstenaar, maar laten zich door een kunstmarketingbureau adviseren overzichtstentoonstellingen te maken met titels als Bloemen van verlangen, vier eeuwen bloemen in de kunst.