Vertaler Harrie Lemmens maakte uit een aanbod van drie boekdelen orthonieme gedichten, (500 pagina’s dik) een keuze van 109 gedichten en stelde een tweetalige bundel samen met de veelzeggende titel Een spoor van mezelf.
De Arbeiderspers
Literair spel van de schrijver
Recensie door Thomas van Houwelingen
Soms associeer je de hoofdpersoon van een roman onwillekeurig met diens schepper. Dat kan komen doordat op de achterkant een foto staat van de auteur die je brein koppelt aan het personage in de roman.
Het leven van de Oldenbarnevelts nazaten van Johan Van Oldenbarneveld
Recensie door Kris Mattheeuws
Vierhonderd jaar geleden op 13 mei 1619, was er de omstreden onthoofding van ‘Vader des Vaderlants’ Johan van Oldenbarnevelt. Een gebeurtenis die nog steeds gespreksstof oplevert bij vele historici en waarover uitgerekend dit jaar verschillende boeken verschijnen.
Gaandeweg ontstond een biografie in gedichten
Interview door Ingrid van der Graaf
Deze maand verscheen de dichtbundel Een spoor van mezelf van de Portugese dichter en schrijver Fernando Pessoa (1888-1935). Een keuze uit de orthonieme gedichten van Pessoa die hoofdzakelijk onder vele pseudoniemen (voor Pessoa-kenners: heteroniemen) schreef.
Oogst week 18 - 2019
door Carolien Lohmeijer
Partizaan Winter is het debuut van de Italiaanse schrijver Giacomo Verri (1978). Het verscheen oorspronkelijk in 2012 en is nu in een vertaling van Lilian Lotichius bij uitgeverij IJzer verschenen.
Oogst week 10
Door Ingrid van der Graaf
Saskia de Coster schreef een roman over het ouderschap, een status waar veel over geschreven is maar nog niet zo openhartig als De Coster in haar roman dat doet. Hoewel het een roman is maakt ze zelf de aantekening dat dit haar verhaal is, ‘maar het is, denk ik, ook het verhaal van iedere ouder die wel eens gewankeld heeft.’
Oogst week 5
door Carolien Lohmeijer
In 1919 wordt het algemeen kiesrecht in Nederland van kracht. Precies 100 jaar geleden dus.
In het voorwoord schrijven de auteurs dat Hoogste tijd ‘gaat over de strijd voor het vrouwenkiesrecht én over de gevolgen van het verkrijgen daarvan.
Interessante beschouwingen over schrijven en kunst
Recensie door Hans Vervoort
Schrijver (en vooral essayist) Cyrille Offermans kreeg van zijn uitgeverij De Arbeiderspers het verzoek in het jaar 2017 het hele jaar door een kroniek bij te houden over alles wat hem dat jaar bezighield en inviel.
Leven tussen twee stemmen en twee tijden
Recensie door Els van Swol
Het hoofdpersonage uit Joke J. Hermsens nieuwste roman, Ella Theisseling – en ook haar zoon Tobias, kennen we al uit onder meer haar roman De profielschets.
Soepel en licht vallende poëzie
Recensie door Albert Hogeweij
Bij de confrontatie met poëzie van een schrijver die vooral van zijn romans en verhalen gekend is, moet men weerstand kunnen bieden aan de neiging de doorgewinterde prozaschrijver te willen ontmaskeren in de gelegenheidsdichter.
Van Saulus naar Paulus
Recensie door Michiel van Diggelen
‘Zeg maar ja tegen het leven’
Ilja Leonard Pfeijffer heeft in Brieven uit Genua zijn brieven uit de jaren 2012-2015 bij elkaar gebracht, die gericht zijn aan werkelijk bestaande personen, onder meer zijn vroegere geliefde Gelya, zijn moeder en officiële instanties, waaronder zijn uitgever.
Lotgenoten op weg naar hun loutering
Recensie door Adri Altink
De linkshandigen, de nieuwe roman van Christiaan Weijts, trekt in elk geval qua vormgeving meteen de aandacht. Het omslag is zo geconstrueerd, met de rugtekst rechts, dat je niet meteen ziet hoe het boek open moet – behalve als je je eventuele linkshandigheid zou volgen.
Recent
20 september 2019
19 september 2019
18 september 2019
17 september 2019
16 september 2019
11 september 2019
Literair Nederland - 10 jaar geleden
21 september 2009
Zomerse dagen en landerige rust als bedding
Recensie door Frank Heinen
In de boeken van Robbert Welagen is het altijd zomer. Er heerst een vredige, bijna landerige rust waarin de hoofdpersonen zich traag en weinig doelgericht voortbewegen. Lange, eindeloze zomers zijn het, vol glazen limonade en lommerrijke tuinen waarin schommels staan. Door de geopende ramen hoor je in de verte de geluiden van de stad.