‘Als je haar loslaat vind je haar nooit meer terug. Stort je samen in de afgrond. Waarom niet? Je leven zal een en al ellende zijn, je zult denken jezelf te zijn gebleven, maar je zult een ander worden, je zult slechts meedogenloze neerslachtigheid kennen, je zult leven temidden van bloemen die wit en verwelkt zijn van spijt.
Coppens & Frenks
Recent
27 oktober 2021
26 oktober 2021
25 oktober 2021
21 oktober 2021
19 oktober 2021
17 oktober 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
28 oktober 2011
Erbij willen horen zonder jezelf te verliezen
Recensie door Carolien van Welij
‘Sandra en haar moeder waren wel een beetje zwart, maar niet helemaal. Dat verschil was heel subtiel. Je kon te zwart zijn, zoals Tanya, en dan wilden witte mensen niet met je omgaan. Als je een beetje meer bruin was, zoals Sandra’s familie, dan was je oké. Zolang je tenminste altijd even aardig deed en het niet te veel had over dingen die niet Nederlands waren.’