Voor degenen die in eigen land met vakantie gaan, kan ik van harte aanbevelen:
Het huis achter de wilgen van Mariëtte Haveman.
In de jaren twintig van de vorige eeuw trouwt de Engelse Virginia met Roeland uit Drente.
Angele van Baalen
Zomerrubriek - Angèle van Baalen
Hoe overleef ik mijn slaven?
Recensie door Angèle van Baalen
Om elke irritatie die zou kunnen ontstaan bij het lezen van de titel weg te nemen, is het belangrijk om twee zaken te vermelden. Allereerst slavernij bestaat nog steeds! Auteur Jerry Toner: ‘
Schrijnende roman over het leven van contractkoelies
Recensie door Angèle van Baalen
Waar al zoveel grote schrijvers mooie romans over Nederlands-Indië geschreven hebben, lijkt het ondoenlijk aan die reeks er nog een toe te voegen.
Njai Inem, Kroniek van een steen is een eenvoudig, chronologisch geordend verhaal over jonge Indiërs die een vel papier tekenen waardoor ze ‘contractkoelie’
Treurnis, weemoed en melancholie in adembenemend proza
Recensie door Angèle van Baalen
Gajto Gazdanov was een van de bekendste Russische emigrantenschrijvers in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Een avond bij Claire verscheen in 1929 in Parijs, gevolgd door nog enkele romans en verhalen, waaronder de roman Het fantoom van Alexander Wolf.
Leestips voor de decembermaand - Angèle van Baalen
De volgende boeken hebben mij op een of andere wijze zeer geraakt. De titels staan in willekeurige volgorde.
Anna. Ode aan een kattenstaart door Ru de Groen
Deze prachtige debuutroman verhaalt van een allesbepalende eerste, grote liefde.
Betoverend mooi
Recensie door Angèle van Baalen
‘Ik wilde mijn oude leven niet meer. Ik had me verheugd op een nieuw leven. Ik had gedaan alsof het een leven met haar zou zijn.’
De Duitse jurist en schrijver Bernard Schlink laat opnieuw zien dat verbeeldingskracht in combinatie met goed verzorgd proza kan leiden tot een weergaloos mooie en betoverende roman.
Recent
4 juni 2020
2 juni 2020
29 mei 2020
28 mei 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
04 juni 2010
Recensie door: Albert HogeweijRecensie door Albert Hogeweij
De nieuwe, fraai vormgegeven bundel van Tsead Bruinja toont voorop een scherp genomen foto van een schop die niet lang tevoren nog gebruikt moet zijn gezien de aarde die er nog aan zit. Achterop ligt de dichter zorgeloos in het hoge gras te dromen. Tussen voor- en achterplat staan 55 gedichten gegroepeerd over 7 afdelingen. Ditmaal geen motto’s van collega-dichters dan wel popmuzikanten, maar is gewoon Bruinja zelf (op een ingelaste sample van Paul van Ostaijen na) ongehinderd aan het woord met al zijn lef en minimale interpunctie en in al zijn kwetsbaarheid.