‘Ik zat al een hele tijd op je te wachten’, zei Prometheus.
‘Waarom heb je me dan niet eerder geroepen?’ antwoordde de arend.
Voor het eerst keek Prometheus naar zijn arend, die losjes boven op de kromme tralies van zijn cachot zat.’
Het is duidelijk dat hier iets vreemds aan de hand is.
Het derde boek van Christiaan Weijts werd geschreven in opdracht van het Nederlands Dans Theater. Hij zou geprobeerd hebben, volgens een interview achter in het boek, om de lezer op het ‘verkeerde been’ te zetten. Grappig gegeven voor een dansboek. Hij wilde tot in de taal, bewegelijk opereren, zodat de lezer in een plezierige verwarring door de bladzijden dwaalt.