Bij uitgeverij Vleugels verschenen kort na elkaar twee novellen van de Oostenrijkse schrijver Thomas Bernhard (1931-1989) met de titels Ja (1978) en De dagschotelaars (1980). Twee opmerkelijke novellen die de overgang markeren naar het latere, rijpere werk van deze auteur waarin zijn toets lichter werd en hij het lachwekkende van het menselijk tekort toonde.
Albert Hogeweij
Een spoor trekkend door de geheimtaal van kreupelhout
Recensie door Albert Hogeweij
In Kreupelhout van de Duitse schrijver, dichter en vertaler Esther Kinsky (1956), reist een naamloze vrouw twee maanden na het overlijden van haar partner M, door Noord-Italië. Het is winter en guur, geen klimaat om toeristen te verwelkomen.
Klaarwakkere en illusieloze gedichten
Recensie door Albert Hogeweij
‘Durf te schijnen’ staat te lezen in Godface, de debuutbundel van Asha Karami, en waarachtig: deze bundel heeft zeker het lef te schijnen! En wel in een voorname goudgloed waarop de titel prijkt in zeer lange, uiteengerekte zwarte belettering, haast Art Deco.
Typische Bernhardroman waar geen normaal mens in voorkomt
Recensie door Albert Hogeweij
Dertig jaar na zijn dood krijgt de Oostenrijkse toneel- en prozaschrijver Thomas Bernhard (1931-1989) het nog steeds voor elkaar dat Duitstalige kwaliteitskranten er met liefde het zoveelste herdenkingsartikel aan besteden.
Wijnberg maakt op overtuigende wijze het winnende doelpunt
Recensie door Albert Hogeweij
Weinig dichters verraden zich na een paar regels. Al heb je voor het raden van dichters als Armando, Kouwenaar of Faverey niet veel nodig. Sinds de bundel Nog een grap uit 2014 heeft Nachoem Wijnberg (1961) zich ook in dit groepje geschaard, met de voor hem zo karakteristiek geworden vragende vorm.
Poëzie binnen de grenzen van het gewone
Recensie door Albert Hogeweij
Wie z’n klassiekers kent, valt het moeilijk niet aan Cruijff te denken bij de titel Gewoon logisch. Toch komt er in dit dichtersdebuut van Janine Jongsma (1965) geen hard-boiled Cruijffiaanse logica voor.
Poezië van een sterk stilistische eenheid
Recensie door Albert Hogeweij
Het is zijn weerspannige, evocatieve stijl die het hem doet. De Franse dichter René Char (1907-1988) is een van de belangrijkste dichters uit de twintigste eeuw van wie uitgeverij IJzer een tweetalige bloemlezing in vertaling van Anno Lampo negenendertig gedichten liet verschijnen.
Fraaie vertakkingen die ontstaan vanuit een wat troebele hoofdstroom
Recensie door Albert Hogeweij
De van huis uit filosofe Désanne van Brederode (1970) is bekend door haar romans, essays en columns waarin ze vaak levensbeschouwelijke thema’s aansnijdt. In haar werk is ze maatschappelijk betrokken;
Uit het archief - Minke Douwesz, debuut Arjan Visser en Christa Wolf
Minke Douwesz is een schrijfster waar ik met genoegen aan denk, haar boeken hebben me een bijzondere leeservaring bezorgd. Douwesz schreef twee omvangrijke en verslavende boeken die na lezing nog lang met je meegaan.
Uit het archief - Hans den Hartog Jager, Babel en Sebastiene Postma
door Hettie Marzak
Als het om boeken gaat, kunnen impulsieve aankopen heel verrassend zijn. Een boek kopen zonder dat je weet wat je in handen hebt, maar vanuit het gevoel dat zegt dat het goed is.
Soepel en licht vallende poëzie
Recensie door Albert Hogeweij
Bij de confrontatie met poëzie van een schrijver die vooral van zijn romans en verhalen gekend is, moet men weerstand kunnen bieden aan de neiging de doorgewinterde prozaschrijver te willen ontmaskeren in de gelegenheidsdichter.
Op de tast naar liefde
Recensie door Albert Hogeweij
‘Op een dag stond een man van gemiddelde lengte op een perron met een heel zware tas in zijn hand. Die man was ik, maar het was niet mijn tas.
Recent
10 augustus 2020
6 augustus 2020
5 augustus 2020
4 augustus 2020
3 augustus 2020
31 juli 2020
Literair Nederland - 10 jaar geleden
10 augustus 2010
Recensie door: Rein SwartHet pistool op de omslag suggereert in combinatie met de titel een drama, waarbij een verliefd jong stel er na een wilde achtervolging samen een einde aan maakt. Dit boek van de Vlaming Paul Baeten Gronda, dat ik als laatste las van de vijf genomineerden voor de Academica Debutantenprijs, heeft echter een laag Thelma en Louise-gehalte, al is drama zeker niet afwezig.
Het verhaal begint met een brief die Max Venkenray eigenlijk pas aan het eind van het boek aan zijn vader Staf schrijft die in het ziekenhuis ligt.