Principes en idealisme zijn mooi. Maar er zijn grenzen. Tristan, één van de hoofdfiguren uit De Saamhorigheidsgroep van Merijn de Boer, verzucht na de afrekening met een ingewikkelde driehoeksverhouding tussen zijn vrouw, diplomaat Bernard Wekman en hemzelf dat het gedachtegoed dat hij altijd had aangehangen niet bruikbaar was als het ging om de pijnlijke, donkere krochten van je ziel.
Adri Altink
Het land van de schone schijn
Recensie door Adri Altink
De discussies over de EU-begroting voor 2021 in november 2020 werden niet zozeer getekend door financiële discussies als wel door kritiek van Hongarije en Polen op de opvatting dat landen die de rechtsstaat schenden minder geld uit Brussel moeten krijgen. De Hongaarse premier Orbán sprak van politieke chantage. Hij had het daarbij alleen over de verwijten van andere landen over het migratievraagstuk, maar Hongarije is op meer fronten bezig met de afbraak van de rechtstaat. In de onlangs verschenen bundel essays en verhalen Waar woont de haat? komen louter Hongaarse schrijvers aan het woord. Ze geven van binnenuit commentaar op wat er in hun land gebeurt. En dat is een zeer verhelderende aanvulling op wat via de westerse pers tot ons komt.
Literaire mijlpaal die het verdient meerdere keren herlezen te worden
Recensie door Adri Altink
In de delen 3 en 4 van Een jaar uit het leven van Gesine Cresspahl. Jahrestage schuiven de persoonlijke geschiedenis van Gesine, zoals ze die aan haar dochter Marie vertelt, en de hedendaagse zoals die wordt verslagen in de New York Times steeds meer naar elkaar toe.
Fotosynthese 18 - Een schim van tweehonderd jaar geleden
Als Stendhal op 22 januari 1817 de Santa Croce in Florence zou zijn binnengelopen – ik verbeeld het me even – om te schuilen voor een plotselinge regenbui die hem overviel terwijl hij op zoek was naar een dokter die hem kon helpen aan een ontstoken kies, zouden we dan van het naar hem genoemde syndroom hebben gehoord?
‘Ik heb je nooit de waarheid beloofd’
Recensie door Adri Altink
De vierdelige roman Een jaar uit het leven van Gesine Cresspahl. Jahrestage kent twee hoofdlijnen – onder vele andere. De ene wordt gevormd door de gebeurtenissen van 21 augustus 1967 tot en met 20 augustus 1968, zoals Gesine die dagelijks leest in de New York Times;
Detective over verlies en ouder worden
Recensie door Adri Altink
Wat weten partners eigenlijk van elkaar, zelfs als ze meer dan een halve eeuw in een gelukkig huwelijk bijeen zijn geweest? Die vraag stelt Hans Vervoort uitdrukkelijk in zijn jongste roman Zo tedere schade… Protagonist Hans Heijmenberg verliest zijn vrouw Melissa aan longkanker.
Vergeten dichter: De dood als vriend
door Adri Altink
Deze zomer trekken verschillende medewerkers van Literair Nederland een vergeten meesterwerk uit de kast. Adri Altink vertelt waarom Piet Paaltjens zo’n indruk op hem blijft maken.
In mijn gymnasiumtijd maakte ik kennis met de gedichten van Piet Paaltjens.
Als de pasteitjes opraken wordt de val van Troje zichtbaar
Recensie door Adri Altink
Hendrik VIII is in de overlevering een vorst die er zijn hand niet voor omdraaide om mensen in zijn omgeving, waaronder twee van zijn vrouwen, het schavot op te sturen.
Fotosynthese 15 - Op zoek naar een verborgen verleden
Eén van de beelden uit mijn jeugd dat me altijd is bijgebleven is het verschraalde hout van de knielbanken in onze kerk toen ik na een afwezigheid van enkele maanden in mijn geboortedorp terugkeerde.
Teruggevonden manuscript laat vroege ambities zien
Recensie door Adri Altink
In 1989 bezocht David Bellos, de biograaf van Georges Perec, Belgrado. Hij was er om Joegoslavische vrienden van de schrijver op te zoeken waarmee hij in het midden van de jaren 50 in Parijs was omgegaan.
We zijn uilskuikens maar hebben geen enkel idee
Recensie door Adri Altink
‘Wat gaat er toch om in iemand die klaagt dat hij zich verveelt? Niets lijkt me wenselijker dan in je eentje te zijn, zonder enige vorm van afleiding’. Het is een zin uit De kunst van het nietsdoen van de Japanse monnik Kenkō.
Ja, het noodlot, het ongeluk is mooi
Recensie door Adri Altink
Halverwege De Tanners zegt hoofdpersoon Simon: ‘Ik ben geen geboren luiwammes, nee, ik ben alleen maar een leegloper omdat verscheidene kantoren en notarissen mij geen werk willen verschaffen omdat ze er geen idee van hebben hoe ik hun tot nut zou kunnen zijn’.
Recent
15 januari 2021
14 januari 2021
13 januari 2021
11 januari 2021
8 januari 2021
Literair Nederland - 10 jaar geleden
18 januari 2011
Maimonides
Recensie door Lodewijk Lasschuijt
In zijn voorwoord laat de schrijver van dit boek, Sherwin B. Nuland, duidelijk blijken dat het aanvankelijk helemaal niet zijn bedoeling was om in te gaan op de dringende verzoeken van zijn uitgever. Hij had zich, naar eigen zeggen ondergedompeld in de inktzwarte wateren van de maimonidiaanse literatuur en smeekte verlost te worden van een taak waarvoor hij naar zijn stellige overtuiging niet was toegerust.